ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. Μ. ΖΩΟΔ. ΠΗΓΗΣ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑΣ ΠΑΡΟΥ
"ΤΟ
ΝΕΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΑΥΤΟΥ"
ΝΕΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΑΥΤΟΥ"
«Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα».
(Ζ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος).
ΕΚΔΟΣΙΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ", Θεσσαλονίκη.
«Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια». (Γαλ. Ε΄ 22)
Κατὰ τὸν Μάρτιον τοῦ ἔτους 1924 ὁ τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης, ἀπρομελετήτως, ἀπερισκέπτως καὶ ἀντικανονικῶς κατήργησε τὸ πάτριον παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ εἰσήγαγε τὸ νέον παπικόν, παρὰ τὴν ἀντίθετον γνώμην τῶν τριῶν Πατριαρχείων, Ἱεροσολύμων, Ἀλεξανδρείας καὶ ᾿Αντιοχείας καὶ ἄνευ τῆς ὁμοφώνου συμφωνίας πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὁμοδόξων Ἐκκλησιῶν, μὲ 6 μόνον Ἀρχιερεῖς ὁμόφρονάς του, ἀντορθοδόξως φρονούντων, τῶν λοιπῶν 6 Ἀρχιερέων συνοδικῶν ἀποχωρησάντων τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως ὡς μὴ συμφωνησάντων εἰς τὴν ἀπερίσκεπτον, ἀπρομελέτητον, ἀντικανονικὴν καὶ παράνομον εἰσαγωγὴν τοῦ Παπικοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀφοῦ εἰσήγαγε τοῦτο παρανόμως, ἔγραψεν ἐπιστολὴν εἰς τὸν τότε Μητροπολίτην Ἀθηνῶν Χρυσόστομον προτρέπων αὐτὸν νὰ τὸ εἰσαγάγῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Χρυσόστομος ὅστις πρὶν γίνῃ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν εἶχε γράψει ἐναντίον τῆς καινοτομίας τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὸ περιοδικὸν «Ἐκκλησιαστικὸς Κῆρυξ», φύλ. 142 καὶ εἰς τὸ σύγγραμμά του Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία σελ. 482 καί προφορικῶς κατὰ τὸ ἔτος 1923 εἰς τὴν συσταθεῖσαν Ἐπιτροπὴν περὶ εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ὡς μέλος τῆς ἐπιτροπῆς, ἐξέθεσε τὴν γνώμην του εἰπών, ὅτι κατ’ οὐδένα λόγον συμφέρει ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, διότι εἶναι ἑπόμενον νὰ κηρυχθῇ ὑπὸ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὡς σχισματική. Τὴν γνώμην του ταύτην, ἐδέχθη ἡ ἐπιτροπὴ ὡς σοφὴν καὶ ὠφέλιμον καὶ ἀπεφάσισεν ὁμοφώνως καί ὁμογνωμώνως, ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ ἀκολουθῇ διὰ τὰς ἑορτὰς τὸ παλαιόν, ἡ δὲ Πολιτεία διὰ τὰς μετὰ τῶν Ἐθνῶν συναλλαγάς της ἀκολουθῇ τὸ νέον. Ὅταν ἔλαβε τὴν ἐπιστολὴν ἀπὸ τὸν Πατριάρχην ἐλησμόνησε τί εἶχε γράψει καὶ τί εἶχεν εἴπει ἐναντίον τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου Παπικοῦ ἡμερολογίου. Τὸ ἐδέχθη προθύμως καὶ τὸ εἰσήγαγεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος.
Καρποὶ τοῦ Παπικοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ Ἔθνος.
Πληροφορηθείς, ὅτι πρόκειται νὰ εἰσαχθῇ τὸ νέον ἡμερολόγιον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ προβλέπων τὰ κακὰ τὰ ὁποῖα ἔμελλον νὰ ἀκολουθήσωσιν, ἔγραψα ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Χρυσόστομον καὶ παρεκάλουν νὰ προσέξῃ νὰ μὴ εἰσαγάγῃ τὸ νέον Παπικὸν ἡμερολόγιον. Πρόσεξε τῷ ἔγραψα, Μακαριώτατε, μὴ διαιρέσετε τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐπὶ 1600 περίπου ἔτη ποὺ ἐκράτει, ἐν χρήσει, τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον οὐδεμίαν βλάβην ὑπέστη. Δὲν ὑπάρχει καμία ἀνάγκη νὰ διαιρέσετε τὴν Ἐκκλησίαν. Ἀφήσετέ την ἥσυχον καὶ εἰρηνικήν. Ἀνάγκη ἀπόλυτος καὶ ἐπείγουσα εἶναι νὰ εἰρηνεύσετε τὸ Ἔθνος τὸ ὁποῖον εἶναι διῃρημένον εἰς δύο μερίδας Λαϊκοὺς καὶ Βενιζελικούς, καὶ ἡ μία μερὶς ζητεῖ νὰ ἐξοντώσῃ τὴν ἄλλην διὰ νὰ ἐπικρατήσῃ. Φροντίσατε δι' ἐγκυκλίων, διὰ κηρυγμάτων, διδασκαλιῶν, νουθεσιῶν, ἐλέγχων, ἐπιτιμίων, νὰ παύσῃ ἡ δυσσεβὴς βλαστημία, ἡ ἄσεμνος ἀμφίεσις τῶν γυναικῶν, αἱ ἀσέλγειαι, αἱ ἀκολασίαι, τὰ διαζύγια. Νὰ καταργηθοῦν τὰ ἄσεμνα πορνογραφικὰ περιοδικά, μὲ τὰς αἰσχρὰς φωτογραφίας, αἱ αἰσχραὶ παραστάσεις τῶν θεάτρων καὶ κινηματογράφων καὶ τὰ λοιπὰ εἴδη τῆς κακίας, δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς τοιαῦτα πράσσοντας. Τὸ Πάτριον Παλαιὸν ἡμερολόγιον δὲν ἐπροξένησεν, οὔτε προξενεῖ καμίαν βλάβην. Τόσοι Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, Πατέρες Θεοφόροι, σημειοφόροι, θαυματουργοὶ δὲν τὸ ἔθιξαν, δὲν τὸ ἐσάλευσαν, διὰ νὰ μὴ σαλεύσῃ ἡ ὁμόνοια καὶ ἡ εἰρήνη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ πῶς Ὕμεῖς τολμᾶτε καταφρονοῦντες τόσην πληθὺν Ἁγίων καὶ σὺν αὐτοῖς καταφρονεῖτε Αὐτὸν τὸν Θεάνθρωπον, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Ἀρχηγὸν τῆς εἰρήνης, ὅστις ἔφερε τὴν εἰρήνην εἰς τὸν κόσμον, εἰρήνευσε τὸν Θεὸν μὲ τὸ ἀνθρώπινον γένος καὶ ἀνερχόμενος εἰς Οὐρανοὺς πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα, ἀφῆκεν εἰς τοὺς Μαθητὰς Αὐτοῦ, εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς πάντας τοὺς χριστιανούς, πασῶν τῶν γενεῶν τὴν εἰρήνην. Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν. (Ἰωάν. ΙΔ' 27). Πῶς ἀποτολμᾶτε τόσον ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει, νὰ ἀπομακρύνετε ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς τὴν εἰρήνην καὶ νὰ ἐμφυτεύητε τὴν διαίρεσιν, τὴν σύγχυσιν, τὸν φθόνον, τὴν ταραχήν; Τὴν ἐπιστολήν μου ταύτην ὁ Μητροπολίτης ᾿Αθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος τὴν ἔλαβε καὶ τὴν ἀνέγνωσε, διότι τὴν ἔστειλα μὲ ἄνθρωπον ἔμπιστον συγγενῆ του, τὸν ἀείμνηστον κ. Σπυρ. Καλόθετον, ἀλλ᾽ ὅμως δὲν ἔλαβεν ὑπ᾿ ὄψιν του, ὅσα τῷ ἔγραφον καὶ ἀπήντησεν (ὄχι ὁ ἴδιος, ἀλλὰ διὰ τοῦ ἀνωτέρω συγγενοῦς του), ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐλέγχω τοὺς ἀνωτέρους μου, ἀλλὰ νὰ ὑπακούω. Τῷ ἔστειλα καὶ δευτέραν ἐπιστολὴν εἰς τὴν ὁποίαν τῷ ἔγραψα μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: Μακαριώτατε, σᾶς ἔγραψα εἰς τὴν ποηγουμένην μου ἐπιστολὴν οὐχὶ διὰ νὰ λυπηθῆτε, ἀλλὰ διὰ νὰ χαρῆτε. Σᾶς ἔγραψα ὅσα εἶναι ἀληθῆ. Σᾶς ἔγραψα νὰ ἀκούσετε ὄχι ἐμὲ τὸν ἐλάχιστον, ἀλλὰ νὰ ἀκούσετε τὸν ᾽Αρχηγὸν τῆς εἰρήνης, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔφερε τὴν εἰρὴνην καὶ μᾶς παρήγγειλε νά εἰρηνεύσωμεν τοὺς ἀνθρώπους διὰ τῆς κατὰ Θεὸν ἀγάπης καὶ εἰρήνης καὶ ὄχι νὰ τοὺς διαιρῶμεν, νὰ τοὺς ταράττωμεν καὶ συγχίζωμεν. Ἐπειδὴ δὲν ἐδέχθητε τὴν ἀλήθειαν σᾶς γράφω καὶ δευτέραν οὐχὶ ἐμαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα γράφει ὁ τῆς Οἰκουμένης Διδάσκαλος θεοκῆρυξ Ἀπόστολος Παῦλος, τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὴν πρὸς Γαλάτας αὐτοῦ ἐπιστολὴν ἐλπίζων νὰ πεισθῆτε. «Ἀδελφοί, λέγει, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία κ.λ.π.». Ὁ καρπὸς τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου τὸ ὁποῖον ἀπερισκέπτως, ἀντικανονικῶς, καὶ παρανόμως εἰσηγάγετε, καταργήσαντες τὸ πάτριον, ἐφυγάδευσε τὴν ἀγάπην καὶ ἔφερε τὸν φθόνον. Ἐφυγάδευσε τὴν χαράν, καὶ ἔφερε τὴν λύπην. Ἐφυγάδευσε τὴν εἰρήνην καὶ ἔφερε την διαίρεσιν, τὰς διαμάχας, τὰς φιλονικείας καὶ τοὺς πολέμους. Οἱ Χριστιανοί, Μακαριώτατε, ποὺ ἦσαν ἡνωμένοι τοὺς διῃρέσατε. Τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἐπὶ 20 αἰῶνας ἦτο μία, ὑμεῖς τὴν διῃρέσατε εἰς δύο, εἰς τὴν τῶν παλαιοημερολογιτῶν καὶ εἰς τὴν τῶν νεοημερολογιτῶν. Οἱ Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι Παλαιοημερολογῖται ἤρχισαν νὰ σᾶς καταρῶνται, νὰ σᾶς ἀναθεματίζουν, διὰ τὴν διαίρεσιν ποὺ τοὺς ἐπροξενήσατε καὶ τοὺς ἀφηρέσατε τὴν εἰρήνην, τὴν χαράν. Λοιπόν, γνωρίσατε καλῶς, ὅτι οὐ διαστρέφω ἐγὼ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, τὸν νέον Ἰσραήλ, ἀλλὰ ὑμεῖς καὶ ὁ οἶκος τοῦ πάλαι μὲν μαθητοῦ σας νῦν δὲ διδασκάλου καὶ πατρός, τοῦ μασσώνου Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη. Σπεύσατε νὰ διορθώσητε τὸ λάθος σας καὶ ἐπειδὴ κακῶς καὶ παρανόμως τὸ παπικὸν ἡμερολόγιον εἰσηγάγετε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, καλῶς καὶ ἐννόμως νὰ τὸ ἐκβάλετε καὶ νὰ ἐπαναφέρετε τὸ πάτριον. Ἐὰν ἀμελήσητε νὰ εἰρηνεύσητε, νὰ ἑνώσετε τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ὁποίαν ἐταράξατε καὶ διῃρέσατε, διὰ νὰ ὑπακούσετε καὶ εὐχαριστήσετε τὸν μασσῶνον Πατριάρχην Μεταξάκην, μάθετε, ὅτι γιὰ ὅλα τὰ κακὰ τὰ ὁποῖα θὰ προέλθουν ἐκ τῆς ἀσκόπου, ἀπερισκέπτου, ἀντικανονικῆς καὶ παρανόμου εἰσαγωγῆς τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου εἶσθε ὑπεύθυνος καὶ θὰ ἔλθῃ ὥρα κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ μετανοήσετε καὶ μόνος σας θὰ κτυπήσετε τὴν κεφαλήν σας.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν δευτέραν μου ἐπιστολήν, οὐδεμίαν προσοχὴν ἔδωκεν. Ἐφοβήθη μήπως δυσῃρέστει τὸν Πατριάρχην καὶ τὴν τότε ἐπαναστατικὴν Κυβέρνησιν καὶ συνήντα ἐναντιότητας. ’Απὸ τότε ἤρχισαν οἱ καρποὶ τοῦ νέου ἡμερολογίου, τοὺς ὁποίους ἔδρεψαν πρῶτοι οἱ εἰσαγαγῶντες τὸ παπικὸν νέον ἡμερολόγιον Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος, καὶ ᾿Αθηνῶν Χρυσόστομος. Καὶ τὸν μὲν Πατριάρχην Μελέτιον εἰσελθόντες εἰς τὸν θάλαμόν του νύκτα τινά, μερικοί Φαναριῶται φανατικοὶ, ἔδειραν αὐτὸν ἀνηλεῶς, εἶτα σύραντες εξέβαλον τοῦ Πατριαρχείου. Εἰδοποιηθεῖσα ἡ Ἀγγλο-Γαλλικὴ ’Αστυνομία διέσωσεν αὐτὸν καὶ διώρησε φρουρὰν πέριξ τοῦ Πατριαρχείου, ἵνα φυλάσσῃ αὐτόν, ἀλλ’ οἱ ἀνωτέρω κακοποιήσαντες αὐτὸν τῷ παρήγγειλαν νὰ μὴ ἐλπίζῃ εἰς τὴν φρουράν, διότι αὐτοὶ θὰ ὑπάγουν νύκτα, θὰ χαλάσουν τὴν στέγην καὶ θὰ κατέλθουν νὰ τὸν θανατώσουν. Τῷ συνίστων, ἐὰν θέλῃ, νὰ σωθῇ, νὰ ἀπέλθῃ τοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ζητήσας προστασίαν καὶ ἀσφάλειαν παρὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἔλαβεν ἀπάντησιν, ὅτι, ἐφ᾽ ὅσον δὲν τὸν δέχεται τὸ ποίμνιόν του, δέον νὰ ἀπέλθῃ τῆς ποίμνης του καὶ οὕτως ἀπελθὼν κατώκησεν εἰς Κηφισίαν καὶ μετ’ οὐ πολὺν καιρὸν ἀνερριχήθη εἰς τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον Ἀλεξανδρείας. Ἐξ Ἀλεξανδρείας ἐπεθύμησε νὰ καταλάβῃ τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον Ἱεροσολύμων καὶ ἀποτυχῶν, ἐκ τῆς στενοχωρίας του, ἠσθένησε. Βασανιζόμενος δὲ ὑπὸ τῆς ἀσθενείας καὶ τυπτόμενος ὑπὸ τῆς συνειδήσεως, εἰς τὰς τελευταίας στιγμὰς τοῦ θανάτου του εἶπεν: «Βασανίζομαι διότι ἔσχισα τὴν ’Εκκλησίαν». Ὡς πρῶτος οὖν τῆς παρανόμου εἰσαγωγῆς εἰς τὴν ’Ορθόδοξον Ἑλλαδικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ παπικοῦ ἡμερολογίου ἐτρύγησε πρῶτος τοὺς καρπούς του. Ὡς δεύτερος κατὰ σειρὰν ἔρχεται ὁ Ἀθηνῶν Χρυσόστομος, ὅστις μεταβᾶς εἰς τὸν ἐν Πειραιεῖ Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγ. Κωνσταντίνου τὴν 21ην Μαΐου, καθ’ ἣν ἑώρταζε μὲ τὸ νέον παπικὸν ἡμερολόγιον ὁ Ναὸς καὶ οἱ νεοημερολογῖται καὶ ἐνῷ ἵστατο εἰς τὸν ’Αρχιερατικὸν θρόνον, εἰσῆλθε κουρεύς τις τὸ ἐπάγγελμα, Καραγιαννίδης ὀνόματι, ἐπλησίασε καὶ προσεποιήθη ὅτι, θὰ ἀσπασθῇ τὴν δεξιάν του. Ἀντ’ αὐτοῦ ὅμως, ἐξήγαγεν ψαλίδιον καὶ ὥρμησε νὰ τοῦ ἀποκόψῃ τὴν γενειάδα. Τότε ὁ Μητροπολίτης ἔθεσε τὴν χεῖρα διὰ νὰ φυλαχθῇ. Ἐκεῖνος ὅμως τῷ κατήνεγκε διὰ τῆς ψαλίδος ἀρκετὰ κτυπήματα εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸν κατετραυμάτισε. Τὸν μὲν Καραγιαννίδην, εἰδοποιηθεῖσα ἡ Ἀστυνομία, συνέλαβε καὶ ὡδήγησεν εἰς τὰς φυλακάς, τὸν δὲ Μητροπολίτην εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Μητροπόλεως, πρὸς νοσηλείαν. Οὗτοι εἰσὶν οἱ καρποὶ τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου τοὺς ὁποίους πρῶτοι ἐτρύγησαν οἱ φυτεύσαντες αὐτό.
ΚΑΡΠΟΙ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν ’Ορθόδοξον Ἐλλαδικὴν ’Εκκλησίαν.
᾽Η εἰσαγωγὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν ᾿Ορθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ἐπέφερε τὴν διαίρεσιν αὐτῆς καὶ μίαν οὖσαν ἐξ ἀρχῆς τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς τὴν διήρεσεν εἰς δύο Ἐκκλησίας, τὴν τῶν παλαιοημερολογιτῶν καὶ τὴν τῶν νεοημερολογιτῶν. Ἡ διαίρεσις ἐφυγάδευσε τὴν ἀγάπην τῶν πολλῶν καὶ ἐκ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν. Οἱ πλεῖστοι τῶν φανατικῶν νεοημερολογιτῶν, φρονοῦντες ὅτι εἰς τὸ νέον ἡμερολόγιον εἶδον τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, εὗρον τὴν πίστιν τὴν ἀληθῆ, ὕβριζον τοὺς παλαιοημερολογίτας ὡς ἀμαθεῖς, ἀγροίκους, φανατικούς, καθυστερημένους, σχισματικούς, ἀκεφάλους. ᾽Αλλὰ καὶ πολλοὶ τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἀνταπέδιδον εἰς τοὺς νεοημερολογίτας τὰς ἰδίας καὶ περισσοτέρας ὕβρεις. Ἀπεκάλουν τοὺς νεοημερολογίτας, ἀσεβεῖς, ἀπίστους, ἀθέους, μασσώνους, κατηραμένους, φράγκους, ἀφορισμένους, ἀναθεματισμένους ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἁγίους, ἀπὸ ὅλας τὰς Ἁγίας και Οἰκουμενικὰς Συνόδους, καί τινες ἐξ αὐτῶν δὲν ἔπαυον, συνεχῶς, νὰ ἀναθεματίζουν τοὺς νεοημερολογίτας. Οἱ νεοημερολογῖται ἔχοντες συμβοηθοὺς τὴν ἐξουσίαν τῆς Πολιτείας, κατεδίωκον τοὺς παλαιοημερολογίτας, ἐξώριζον, ἐξύβριζον, ἐβασάνιζον, ἐφυλάκιζον καὶ τοὺς ἐξηνάγκαζον, διὰ τῆς βίας, τῶν ἀπειλῶν καὶ τῶν διωγμῶν νὰ ἀσπασθοῦν τὸ νέον ἡμερολόγιον. ’Αλλ’ οὐδὲν κατώρθωσαν. Διατί; Διότι δὲν έσκέφθησαν φρονίμως, συνετῶς, δικαίως, ὅτι, οἱ παλαιοημερολογῖται τὴν παράνομον καὶ ἀντικανονικὴν εἰσαγωγὴν τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου καλῶς ἐποίησαν ποὺ δὲν τὴν ἐδέχθησαν. Ἐπειδὴ οἱ Ἅγιοι Θεοφόροι Πατέρες ἐθέσπισαν Πασχάλιον καὶ ἑορτολόγιον νὰ μένουν ἀσάλευτα εἰς τὸν αιῶνα. Ἑπομένως οἱ παλαιοημερολογῖται ἐφύλαξαν μίαν παράδοσιν Πατρικήν, τὴν ὁποίαν ἐθέσπισαν οἱ 318 Θεοφόροι Πατέρες καὶ ἐκύρωσαν αἱ ἓξ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι καὶ ἐφύλαξαν ἀσάλευτον, ἐπὶ 1.600 περίπου ἔτη, μυριάδες Ἁγίων. Ἐὰν δὲ ἔνιοι τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἐκ φανατισμοῦ, ἀδιακρίτου ζήλου καὶ ἀγνοίας ἐξετράπησαν εἰς ἀκρότητας, ἀτασθαλίας, ἀκόμη καὶ εἰς πλάνας, ἡ αἰτία εἶναι ἡ παράνομος καὶ ἀντικανονικὴ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου παπικοῦ ἑορτολογίου καὶ ἡ ἀποβολὴ τοῦ πατρίου ἑορτολογίου.
Ἀκούσατε μερικὰ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα: ...
(εδώ ακολουθούν 11 λυπηρές διηγήσεις εγκλημάτων τής νεοημερολογίτικης εκκλησίας απέναντι στούς παλαιοημερολογίτες, αλλά καί παραδείγματα λάθος συμπεριφοράς ἐκ κάποιων παλαιοημερολογιτῶν. Γιατί έχουν μεγάλο μήκος καί δέν λέγουν κάτι ουσιαστικό κατά τήν γνώμη μας, τίς παραλείπουμε εδώ)
... Ὅσα ἀναφέραμεν, ἀνωτέρω, λυπηρὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα ἠκολούθησαν ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τῆς εἰσαγωγῆς εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ παπικοῦ νέου ἡμερολογίου καὶ τῆς ἀποβολῆς τοῦ παλαιοῦ πατρίου, εἶναι ὀλίγα, διότι ἐὰν ἐγράφοντο ὅλα καθ’ ἓν χωριστά, θὰ ἐχρειάζωντο τόμοι ὁλόκληροι. Αἰτία δὲ ὅλων ἡ ἀπερίσκεπτος, ἀντικανονικὴ καὶ παράνομος εἰσαγωγὴ τοῦ παπικοῦ ἡμερολογίου, ἡ γενομένη οὐχὶ ὑπὸ Οἰκουμενικῆς ἢ τοπικῆς Συνόδου ὡς ἔδει γενέσθαι, ἀλλ’ ὑπὸ ἑνὸς Πατριάρχου τοῦ Μελετίου Μεταξάκη καὶ τούτου μασσώνου, φέροντος τὸν ὕπατον τῆς μασσωνίας 33ον βαθμόν, καὶ 6 Ἀρχιερέων ἀντορθοδὀξως φρονούντων. Εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ διόρθωσις καὶ κατὰ τίνα τρόπον; Εἶναι δυνατόν, ἐὰν θελήσῃ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Πρῶτον καθ' ὃν τρόπον ἐγένετο ἡ παρανόμως καὶ ἀντικανονικῶς εἰσαγωγὴ τοῦ νέου καὶ ἡ ἀποβολὴ τοῦ παλαιοῦ, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον κανονικῶς καὶ ἐννόμως νὰ γίνῃ ἡ ἀποβολὴ καὶ κατάργησις τοῦ νέου παπικοῦ καὶ ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ παλαιοῦ, τοῦ πατρίου. Ἐὰν ἡ Κυβέρνησις φέρῃ ἀντιρρήσεις, ἐκείνη ἂς κρατήσῃ τὸ νέον διὰ τὰς μετὰ τῶν ’Εθνῶν συναλλαγὰς καὶ ἀλληλογραφίας ἡ δὲ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ κρατήσῃ διὰ τὰς ἑορτάς, τὸ παλαιὸν Ἑορτολόγιον, ἐκεῖνο εἰς τὸ ὁποῖον καθώρισε ἡ Α’ Ἁγία Οἰκουμ. Σύνοδος τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα νὰ μένῃ ἀσάλευτος. Ἐπεκύρωσαν δὲ αἱ 6 Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι καὶ ἐπὶ τοῦ καθορισμοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, καθώρισαν τὰς Δεσποτικάς, Θεομητορικάς, καὶ τῶν Ἁγίων ἑορτὰς. Ἡ δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ Σύνοδος εἰς τὸν πρῶτον αὐτῆς κανόνα τοὺς τολμήσαντας νὰ παραλύσουν τὸν ὅρον τοῦτον τὸν περὶ ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, τοὺς μὲν κληρικοὺς ὑποβάλλει εἰς καθαίρεσιν, τοὺς δὲ λαϊκοὺς ἀποβάλλει τῆς ’Εκκλησίας. Τοῦτον τὸν ὅρον διεφύλαξεν ἡ Ὀρθόδοξος Εκκλησία ἐπὶ 1600 περίπου ἔτη. Τὸ δὲ 1924 παρέλυσε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος. Ἴσως εὑρεθοῦν νὰ ἐναντιωθοῦν καί τινες κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, θεολόγοι φιλοπαπισταί, φιλολουθηροκαλβινισταί, καινοτόμοι, νεωτερισταί, μοντέρνοι, καταφρονηταὶ τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν Παροδόσεων. Τούτους ἡ Ἐκκλησία ἀφοῦ νουθετήσει καὶ δὲν συνέλθουν, δὲν μετανοήσουν, ἀλλ’ ἐπιμένουν, τότε μετὰ τὴν πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν ἂς τοὺς ἀποβάλῃ ὡς σεσηπότα μέλη. Δεύτερον ὀφείλει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος νὰ ἐπαναφέρῃ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον, διότι τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον εἶναι παράδοσις τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐνῷ τὸ νέον εἶναι παράδοσις τοῦ ψευδοαλαθήτου, ψευδοχρίστου Πάπα Ρώμης Γρηγορίου, καὶ τοῦ μασσώνου καὶ καινοτόμου Πατριάρχου Μελετίου. Διὰ τῆς καταργήσεως τοῦ παλαιοῦ Ὀρθοδόξου ἑορτολογίου καὶ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου παπικοῦ, καταργεῖται ἐνίοτε τελείως ἡ νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἄλλοτε περιορίζεται εἰς μίαν ἡμέραν, ἄλλοτε εἰς δύο. Ἡ νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι ἀρχαία παράδοσις ὡς ἀναφέρουν αἱ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων Διαταγαὶ (Βιδλ. Ε’. Κ’). Ταύτης τῆς νηστείας μέμνηται καὶ ὁ Μ. Ἀθανάσιος. (Λόγος περὶ τῶν διαβαλ. τὴν ἐν τῷ διωγμῷ φυγήν). Περὶ τῶν Ἀποστολικῶν Παραδόσεων ὁ θεοκῆρυξ ᾽Απόστολος Παῦλος ὁρίζει. «Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται, παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλ. Α΄9). Ἡ δὲ Ζ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ὁρίζει: «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἢ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα». Ἡ ἰδία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. «Ἅπαντα τὰ παρὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν καὶ διδασκαλίαν καὶ ὑποτύπωσιν τῶν Ἁγίων καἰ ἀοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα καὶ πραχθέντα καὶ μετὰ ταῦτα πραχθησόμενα, ἀνάθεμα». Ἐὰν ἐξακολουθήσωμεν ἀκολουθοῦντες τὸ παπικὸν ἡμερολόγιον δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαλλαγῶμεν τοῦ ἀναθέματος. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς ἂς φροντίσουν νὰ ἐπαναφέρουν τὸ πατροπαράδοτον ἡμερολόγιον διὰ νὰ ἀπαλλάξουν ἑαυτοὺς καὶ τὰ ποίμνια αὐτῶν τῶν ἀναθεμάτων. Τρίτον ὀφείλει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐπαναφέρῃ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ ἀποβάλλῃ τὸ νέον καὶ παπικόν, καὶ ἐπανέλθῃ καὶ πάλιν ἡ ἕνωσις, ἡ ὁμόνοια καὶ ἡ εἰρήνη. Πρὶν εἰσαχθῆ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὴν Ἐκκλησίαν τὸ νέον ἡμερολόγιον ἡ Ἐκκλησία ἦτο μία. Μόλις εἰσήχθη, ἀμέσως διῃρέθη εἰς δύο Ἐκκλησίας τὴν τῶν παλαιοημερολογιτῶν καὶ τὴν τῶν νεοημερολογιτῶν. Ἀπὸ τότε ἤρχισαν τὰ κακὰ ὣς ἀνωτέρω περιεγράψαμε καὶ εἰς τοὺς παλαιοημερολογίτας καὶ νεημερολογίτας, κατὰ τὸ φιλοσοφικόν ἑνὸς ἀτόπου δοθέντος μύρια ἕπονται. Τότε ἠκολούθησε καὶ ὁ ξυλοδαρμὸς τοῦ Πατριάρχου Μελετίου καὶ ὁ διωγμὸς τοῦ ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὁ τραυματισμὸς τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου ὑπὸ τοῦ κουρέως Καραγιαννίδου, ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Πειραιῶς. Μετὰ τὸν τραυματισμὸν καὶ τὴν θεραπείαν τοῦ Μητροπολίτου εὑρισκόμενος εἰς Ἀθήνας μετέβην ἡμέραν τινὰ εἰς ἐπίσκεψίν του. Εἰσελθὼν εἰς τὸ γραφεῖον του εὗρον περίλυπον καὶ σκυθρωπὸν ἀναγινώσκοντα ἐπιστολάς. Μόλις μὲ εἶδεν ἐσηκώθη τοῦ καθίσματος καὶ μὲ πλησιάζει τεταραγμένος καὶ μὲ φωνὴν τρέμουσαν μοὶ λέγει: Νὰ μὲ σώσῃς, νὰ μὲ σώσῃς, σὺ θὰ μὲ σώσῃς! Ἐφοβήθην κατ’ ἀρχὰς μήπως τῷ συνέβη τι τῶν ἀδοκήτων καὶ λέγω. Τί συμβαίνει, Μακαριώτατε! Μοὶ δείχνει τὰς ἐπιστολὰς καὶ μοὶ λέγει, κατατρομαγμένος. Νά, μοὶ γράφουν οἱ παλαιοημερολογῖται, ὅτι θὰ μὲ φονεύσουν! ’Ενθυμήσου, Μακαριώτατε, ὅτι σᾶς ἔγραψα νὰ ἀφήσετε τὸ ἡμερολόγιον, νὰ μὴ τὸ θίξετε. 1600 ἔτη ποὺ τὸ εἶχε ἡ Ἐκκλησία ἡ Ὀρθόδοξος οὐδὲν κακόν, οὐδεμίαν βλάβην, οὐδεμίαν ζημίαν ἔπαθε. Τότε ἐσήκωσε καὶ τὰς δύο του χεῖρας καὶ ἐκτύπα τὴν κεφαλήν του, καὶ ἔλεγε: Νὰ μὴ τὸ ἔσωνα, νὰ μὴ τὸ ἔσωνα. Αὐτός, αὐτὸς ὁ διεστραμένος ὁ Μεταξάκης μὲ πῆρε στὸ λαιμό του. Ἡσύχασε, Μακαριώτατε, μὴ στενοχωρῆσαι, μὴ φοβῆσαι, ἐγὼ θὰ σὲ βοηθήσω. (Τὸν Μακαριώτατον εἶχε καταλάβει φόβος, διότι Πρωθυπουργὸς εἶχε γίνει τότε ὁ Τσαλδάρης ὁ Παναγῆς, ὅστις εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς τοὺς παλαιοημερολογίτας ὅτι ἐὰν τὸν ψηφίσουν νὰ γίνῃ Πρωθυπουργὸς θὰ ἐπανέφερε τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον. Ἀλλὰ τοὺς ἐνέπαιξε καὶ ὄχι μόνον δὲν τὸ ἐπανέφερε, ἀλλ᾽ ἔστειλε ἐξορία καὶ τοὺς Μητροπολίτας τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Οἱ παλαιοημερολογῖται ὅμως ἐνεθάρρησαν μὲ τὰς ὑποσχέσεις ποὺ τοὺς ἔκανε καὶ ἠπείλουν νὰ φονεύσουν τὸν Χρυσόστομον, ὁ δὲ Καραγιαννίδης ἀποφυλακισθεὶς τῷ ἔγραψε: Κύριε Παπαδόπουλε, γρήγορα νὰ ἐπαναφέρῃς τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον, διότι τὴν πρώτην φορὰν ἦλθον μὲ ψαλίδιον, ἀλλὰ τώρα θὰ ἔλθω μὲ μάχαιρα νὰ σὲ κατασφάξω.)
Τί θέλεις ἀπὸ ἐμέ! Μοὶ λέγει, πήγαινε εἰς τὸν πρόεδρον τῶν παλαιοημερολογιτῶν καὶ εἶπε αὐτῷ νὰ πάῃ εἰς τὴν Κυβέρνησιν νὰ εἴπῃ νὰ μὲ διατάξῃ καὶ αὔριον τὸ πρωΐ νὰ στείλω ἀγγελίαν εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας νὰ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον. Ἀμέσως τῷ λέγῳ καὶ ἔφυγα χαίρων, ἐλπίζων ὅτι ἐπέστη ἡ εὐλογημένη ὥρα νὰ ἐκπληρωθῇ ἡ ἐπιθυμία μου, νὰ ἴδω τὴν ᾽Ἐκκλησίαν ἡνωμένην καὶ εἰρηνευμένην. Ἔτρεξα ὡσὰν νὰ εἶχον πτερὰ εὗρον τὸν πρόεδρον τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἰς τὸν Πρόεδρον τῆς Βουλῆς κ. Πετρακᾶκον. ᾽Ἐκεῖ εὗρον καὶ τὸν ἀντιπρόεδρον τῶν παλαιοημερολογιτῶν κ. Εὐστρατιάδην. Καλὰ ποὺ σᾶς εὗρον καὶ τοὺς τρεῖς, τοὺς εἶπον. Ἔρχομαι ἀπὸ τὸν Μακαρ. Χρυσόστομον κομίζων ἀγαθὰς ἀγγελίας. Μοὶ εἶπε νὰ τὸν διατάξῃ ἡ Κυβέρνησις καὶ ἀμέσως θὰ ὲπαναφέρῃ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον. Ὁ κ. Πετρακᾶκος, ὁ ὁποῖος πρὸ ὀλίγων μηνῶν ἦτο παλαιοημερολογίτης ἀντέστη λέγων. Δὲν εἶναι δυνατόν, διότι οἱ παλαιοημερολογῖται εἶναι ἀγράμματοι καὶ δὲν πρέπει νὰ ὑποχωρήσουν οἱ Ἀρχιερεῖς. Προσεπάθησα νὰ τὸν πείσω, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατον. Ὁπότε λαμβάνει τὸν λόγον ὁ κ. Εὐστρατιάδης καὶ μετὰ θυμοῦ πλησιάζει τὸν κ. Πετρακᾶκον καὶ τοῦ λέγει: Εἶσθε ψεῦσται, ἄτιμοι, προδόται, καὶ σὺ καὶ ὁ Πρωθυπουργός, διότι ἐνῷ μᾶς ὑπεσχέθητε, ὅτι θὰ ἐπαναφέρετε τὸ ἡμερολόγιον, τώρα μᾶς ἐμπαίζετε. Δὲν πταίει ὁ Χρυσόστομος, πταίετε σεῖς. Ἐπιστρέψας εἰς τὸν Χρυσόστομον τοῦ εἶπον τὰ συμβάντα καὶ προσέθεσα. Ἐφ᾿ ὅσον εἶσθε ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας δὲν πρέπει νὰ ζητᾶς νὰ σὲ διατάξουν ἄνθρωποι πολιτικοί. Μοὶ εἶπεν ὅτι ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν. Τότε τῷ εἶπον. Ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον, ἕως νὰ παρέλθῃ ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου. Ἐὰν ὴ Ἱερὰ Σύνοδος ἐν συμπνοίᾳ καὶ συμφωνίᾳ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιον θὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁμόνοια, ἡ συμφωνία. Θὰ παύσουν τὰ μίση, αἱ διαμάχαι, αἱ φιλονικεῖαι. Ἐὰν δὲν τὸ ἐπαναφέρῃ θὰ ἐξακολουθήσουν αἱ διαμάχαι, αἱ φιλονικεῖαι, τὰ μίση καὶ θὰ πάθωμεν ὅπερ εἶπεν ὁ Κύριος. «Πᾶσα βασιλεία καὶ πᾶσα οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν οὖ σταθήσεται». Καὶ ὁ Θεοκῆρυξ Ἀπόστολος Παῦλος: «εἰ ἀλλήλους δάκνετε προσέχετε μήπως ὑπ᾽ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε». Τέταρτον ὀφείλει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία νὰ φροντίσουν νὰ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ ἑνώσουν τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ κλείσουν τὴν θύραν εἰς τοὺς διαφόρους αἱρετικούς, Ἰεχωβίτας, Κουμμουνιστάς, Μασσώνους, Εὐαγγελιστάς, Οὐνίτας κ.λ. προπαγανδιστάς, οἱ ὁποῖοι ἐπωφελούμενοι τῆς διαιρέσεως πλανοῦν τοὺς ἁπλοὺς καὶ ἀγραμμάτους, ἄλλους μὲ χρήματα, ἄλλους μὲ λόγια, λέγοντες. Βλέπετε τοὺς ἰδικούς σας Δεσποτάδες, Παπάδες, Καλογήρους, ἄνδρας, γυναίκας, πολιτικούς, πῶς ἀναμεταξύ των τρώγονται, ἀλληλοϋβρίζονται, ἀλληλοφθονοῦνται; Ἀφήσατέ τους, ἀφήσετε τὴν θρησκείαν τους, ἔλθετε εἰς ἡμᾶς. Ἡμεῖς εἴμεθα καλοὶ ἄνθρωποι, δὲν μαλώνουμε, δὲν φιλονικοῦμε, ἡ θρησκεία μας εἶναι καλή, ἀληθινὴ. Ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τῆς διαιρέσεως τῆς Ἐκκλησίας ἄχρι σήμερον μεγάλην ζημίαν, μεγάλην θραῦσιν ἔκαμνον καὶ κάμνουν προσηλυτίζοντες καθ’ ἑκάστην.
Πέμπτον. Ὀφείλει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία νὰ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἐπειδή, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, εἶναι παλαιὰ παράδοσις καὶ ὡς παράδοσις ὅσοι τὴν ἀθετοῦν, ἡ Ζ’ Ἁγ. Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τοὺς ὑποβάλλει εἰς ἀνάθεμα. ᾽Ἐκτὸς τῆς Ζ’ Ἁγ. Οἰκουμενικῆς Συνόδου τὸ νέον παπικόν, Γρηγοριανὸν λεγόμενον, ἡμερολόγιον (ἐπειδὴ πρῶτος ὁ Πάπας Γρηγόριος τὸ εἰσήγαγε εἰς τὴν Δυτικὴν Ἐκκλησίαν, ἐπεχείρησε δὲ νὰ τὸ εἰσαγάγῃ καὶ εἰς τὴν Ἀνατολ. Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ δὲν τὸ κατὠρθωσε), τρὶς κατεδικάσθη καὶ ἀναθεματίσθη ὑπὸ τριῶν Τοπικῶν Συνόδων. Ἡ πρώτη συνῆλθε ἐν Κωνσταντινουπόλει τὸ 1583 ἐπὶ Πατριάρχου Ἱερεμίου εἰς ἣν παρευρέθησαν ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Σίλβεστρος καὶ ὁ Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος καὶ πολλοὶ ᾿Αρχιερεῖς. Ἡ δευτέρα τὸ 1593 ὑπὸ τοῦ ἰδίου Πατριάρχου καὶ τῶν Πατριαρχῶν Ἰωακείμ, Πατριάρχου ’Αντιοχείας, Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καὶ Μελετίου Πηγᾶ Ἀλεξανδρείας, ἐν τῷ Ναῷ τῆς Θεοτόκου Παραμυθίας, πρὸς ἀσφάλισιν τῶν Ὀρθοδόξων Παραδόσεων καὶ ἀποβολὴν τοῦ νέου παπικοῦ καλενδαρίου. Ὅρισε δὲ οὕτως: «᾽Απαρασάλευτον διαμένειν βουλόμεθα τὸ τοῖς Πατράσιν διορισθἑν κελανδάριον περὶ τοῦ Ἁγίου Πάσχα... Ἅπαντες οἱ τολμήσαντες παραλύειν τοὺς ὅρους περὶ τῆς Ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀκοινωνήτους καὶ ἀποβλήτους εἶναι τῆς ᾽Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τρίτον κατεδικάσθη καὶ ἀναθεματίσθη ἡ καινοτομία τοῦ Πάπα Γρηγορίου περὶ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ὑπὸ ἐγκυκλίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ’Ανθίμου ἐξαπολυθεῖσα εἰς τοὺς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξους, ὑπογραφεῖσα καὶ ὑπὸ τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας Ἱεροθέου, ’Αντιοχείας Μεθοδίου, Ἱεροσολύμων Κυρίλλου καὶ δώδεκα Ἐπισκόπων. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἡ Σύνοδος διαλαμβάνει καὶ τὰ ἑξῆς ἀξιοσημείωτα. «Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας ἣν παρελάβομεν ἄδολον, παρὰ τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου. Ὁ δεχόμενος νεωτερισμὸν κατελέγχει ἐλειπεῖ τὴν κεκρυμἑνην ’Ορθόδοξον Πίστιν. ’Αλλ’ αὕτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν... Ὁ τολμῶν διανοηθῆναι, τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ἀνάθεμα διὰ τὸ βλασφημεῖν εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ὡς τάχα μὴ ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις». Παρακαλῶ τὴν Σὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ τοὺς Σοὺς ᾿Αρχιερεῖς καὶ Ποιμένας τῆς Ἁγίας ἡμῶν ’Ορθοδόξου ᾽Ἐκκλησίας, ὅπως μὴ παραβλέψουν τὸ ζήτημα τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καὶ τὸ θεωρήσουν ὡς ἀσήμαντον καὶ μικρόν, ἄλλ᾽ ἂς στοχασθοῦν καλῶς πόσα κακὰ ἐπροξένησεν, ἀλλὰ καὶ πόσα μέλλουν νὰ ἀκολουθήσουν. Ἂς στοχασθοῦν ὅτι ὅλα τὰ μεγάλα κακά, ἐκ μικρῶν ἔσχον τὴν αἰτίαν. Ὁ εὐχερῶς ὑπὸ τῶν μικρῶν ἡττηθείς, εὐχερῶς καὶ ὑπὸ τῶν μεγάλων ἡττηθήσεται, λέγει ὁ σοφὸς Μᾶρκος ὁ ᾽Ασκητής. Πολλάκις ἀπὸ μίαν σπίθαν μικρὰν ἤναψε μεγάλη φλόξ, ἥτις ἐπροξένησε μεγάλας ζημίας καὶ καταστροφάς, ἀπετέφρωσε οἰκίας καὶ πόλεις, ἐθανάτωσεν ἀνθρώπους καὶ κτήνη. Ἂς ἀναλάβουν φρόνημα ἀνδρεῖον καὶ ’Ορθόδοξον, ἂς μιμηθοῦν τοὺς ἀληθεῖς Ποιμένας τῆς ’Εκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἐξεδίωξαν μακρὰν τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ τοὺς κατὰ καιροὺς διαφόρους λοιμώδεις αἱρετικοὺς λύκους καὶ διεφύλαξαν καὶ διέσωσαν τὰ λογικὰ πρόβατα. Λύκοι βαρεῖς λοιμώδεις καὶ ἄγριοι ἔχουν ὡρμήσει καὶ σήμερον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπειλοῦν νὰ κατασπαράξουν καὶ διασκορπίσουν τὰ λογικὰ πρόβατα, ὑπὲρ ὧν Χριστὸς τὸ πολύτιμον αὐτοῦ αἷμα ἐξέχεε. Ποῖοι εἶναι αὐτοὶ οἱ λύκοι; Π ρ ῶ τ ο ς ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ὁ προσφεύγων εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης Παύλου. Ὁ ἀναγνωρίζων ὡς πρῶτον τὸν ψευδοαλάθητον τὸν ψευδόχριστον πάπαν, τὸν καταφρονητὴν τῶν θείων δογμάτων καὶ ἀποστολικῶν καὶ πατερικῶν παραδόσεων. Τὸν μεταμορφούμενον καὶ μεταβαλόντα τὴν ἀνδρικήν του μορφήν, ἣν τοῦ ἔδωσεν ὁ Θεὸς εἰς γυναικεῖαν. Ὁ ἐκλιπαρῶν αὐτόν, νὰ τὸν ἀξιώσῃ πιεῖν ἐκ τοῦ αὐτοῦ Ποτηρίου, ἵνα ἑνωθῇ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ γίνῃ κοινωνὸς τῆς αὐτοῦ δόξης, μέτοχος καὶ ἄξιος τοῦ παπικοῦ νυμφῶνος.
Δεύτερος ὁ ’Αμερικῆς Ἰάκωβος, ὁ τολμήσας δημοσιεῦσαι ἄρθρον εἰς ξένας ἐφημερίδας, ὅτι τὰ θεῖα δόγματα, οἱ ἱεροὶ κανόνες καὶ αἱ ἀποστολικαὶ πατρικαὶ παραδόσεις ἐπαλαιώθησαν καὶ ἡ σημερινὴ νεολαία δὲν τὰ παραδέχονται, καὶ πρέπει νὰ ἀντικατασταθοῦν. Μὲ ἄλλους λόγους νὰ ζητήσωμεν ἀπὸ τὴν νεολαίαν νὰ μᾶς κάνῃ ἐκείνη κανόνας ἰδικούς της.
Τρίτος ο Χαλκηδόνος Μελίτων, ὅστις εἰς ὁμιλίαν του ἐν τῷ καθεδρικῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ ᾿Αθηνῶν κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου, συνέστησεν εἰς τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ καταφρονήσουν τόν καρνάβαλον, ἀλλὰ νὰ δείξουν σεβασμόν! μὴ χειρότερα! Τέταρτοι, πάντες ὅσοι εἰσάγουν καινοτομίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον ’Εκκλησίαν. Οἱ ἀποβαλόντες τὁ Ἱερατικόν, ταπεινόν, σεμνὸν ράσον καὶ ἐνδυθέντες λαϊκὴν ἀμφίεσιν. Οἱ ἀποβαλόντες ἐκ τῶν ’Εκκλησιῶν τὰ Τέμπλα καὶ Ἱερὰς καὶ πανσέπτους εἰκόνας, ὡς ἀχρήστους καὶ ρίψαντας εἰς ἀποθήκας καὶ ὑπόγεια. Οἱ εἰσαγαγόντες εἴς τινας Ἐκκλησίας τὸ ἀρμόνιον καὶ ἄλλα ὄργανα. Εἰς τούτους καὶ ἄλλους ὁμοίους των οἱ καλοὶ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας νὰ συστήσουν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὰς ἀποστολικὰς καὶ πατρικὰς Παραδόσεις. Νὰ ἀποκαταστήσουν τὰ τέμπλα καὶ ἱερὰς εἰκόνας εἰς τὰς θέσεις των καθὼς καὶ οἱ ἀποβαλόντες τὀ ἱερατικὸν ἔνδυμα. Καὶ ἂν μετανοήσουν ἔχει καλῶς, εἰ δὲ καὶ ἐπιμένουν εἰς τὴν πλάνην καὶ τὸ ἴδιον θέλημα, ἂς ἀποβάλῃ τούτους ὡς σεσηπότα μέλη. Καὶ ἂς θέσῃ φραγμὸν εἰς τὸν μυστικὸν ἀμπελώνα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐὰν οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀναλάβουν φρόνημα γενναῖον Ὀρθόδοξον, ὡς οἱ Ἅγιοι ΙΙατέρες καὶ ἐκδιώξουν μακρὰν τῆς ’Εκκλησίας τοὺς νεωτεριστάς, καινοτόμους, μοντερνιστάς, καρναβαλιστάς, γυναικοπροσώπους, καταφρονητὰς τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατρικῶν Παραδόσεων καὶ τοὺς ἀφήση ἐλευθέρους, τότε φόβος ὑπάρχει μήπως οἱ νεωτερισταί, καρναβαλισταί, εἰσαγάγουν καὶ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας τὸν καρνάβαλον, εἰσάγουν καὶ γυναίκας λειτουργοὺς τῶν Μυστηρίων, ὡς ἤρχισαν εἰς τὴν Εὐρώπην. Ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν, διότι ἔρχεται ἡ μεγάλη ὀργὴ Τοῦ Κυρίου ἐπὶ πάντα ὑπερήφανον, ὑβριστὴν καὶ καταφρονητήν τῶν ἐντολῶν καὶ προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατρικῶν Παραδόσεων. Πρὶν λοιπὸν ἢ ἔλθη ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἡ μεγάλη, ἂς μετανοήσωμεν πάντες διότι ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοὶ καὶ πρῶτος ἐγώ. Ἂς κλαύσωμεν πικρῶς καὶ ἂς ἐπιστρέψωμεν ὡς ὁ ἄσωτος υἱὸς πρὸς τὸν Εὔσπλαχνον Θεὸν καὶ Πατέρα ἡμῶν Οὐράνιον. Ἂς μισήσωμεν τὸν διάβολον καὶ τὴν ἁμαρτίαν καὶ πᾶσαν καινοτομίαν καὶ αὐτὸ τὸ παπικὸν νέον ἡμερολόγιον, τὸ παρανόμως εἰσαχθὲν καὶ πρόξενον πολλῶν κακῶν γενόμενον εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, καὶ τοῦ λοιποῦ ὡς τέκνα φωτὸς περιπατοῦντες ἀξιωθῶμεν καὶ τῶν ἐπερχομένων δεινῶν λυτρωθῆναι καὶ τῶν ἐπουρανίων ἀγαθῶν ἀξιωθῆναι· ἐλέει, χάριτι, οἰκτιρμοῖς καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθέντος, σταυρωθέντος, ταφέντος καὶ ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Μητρὸς Αὐτοῦ καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. ᾽Αμήν.
