ΜΙΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΑΓΙΟΥ - ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ

Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως 

Περὶ ἐλέους 

Ἔλεος εἶναι ἡ ἑκούσια λύπη 
ποὺ αἰσθάνεται κανεὶς 

γιὰ τὶς ξένες συμφορές. 

Τὸ ἔλεος ἐκδηλώνεται 
σὰν ἀγαπητικὴ διάθεση 

πρὸς αὐτοὺς ποὺ δυστυχοῦν 

ἀπὸ κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις, 

ἀναμεμειγμένη μὲ λύπη. 

Τὸ ἔλεος γεννιέται ἀπὸ τὴν καρδιὰ 

ποὺ συμπαθεῖ καὶ συμπάσχει 

στὰ παθήματα τῶν ἄλλων. 

Τὸ ἔλεος εἶναι ἰσχυρὸ φάρμακο 

σ’ αὐτὸν ποὺ ἀτύχησε 

καὶ προσφέρεται ἀπὸ ψυχὴ ποὺ συμπάσχει. 

Ἡ γνήσια συμπόνια 
ἀνακουφίζει πολὺ τὶς συμφορές. 

Τὸ ἔλεος εἶναι πατέρας τῆς ἐπιείκειας, 

ἐνέχυρο τῆς ἀγάπης, 

σύνδεσμος κάθε φιλικῆς διάθεσης. 

’Εκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἔλεος, 

δὲν ὑπάρχει ἔλεγχος, 

δὲν στέκεται δικαστήριο, 

δὲν ἀπαιτοῦνται εὐθύνες. 

Ὅπου ὑπάρχει ἔλεος, 

ἡ σωτηρία δίνεται δίχως ἐξέταση· 

ὅπου ὑπάρχει ἔλεος 

συγχωρεῖται ὁ ἀπολογούμενος. 

Τὸ ἔλεος γεννάει τὴν παρηγοριά, 
τὴν ἀγαθοεργία, τὴ χρηστότητα, 
τὴν εὐσπλαχνία, τὴ μακροθυμία 
καὶ τὴ συγχώρεση.  

(Τὸ Γνῶθι σαὐτὸν, Κεφάλιο ΣΤ´ , Β. 13.) 

Τὸ ἔλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με 
πάσας τὰς ἡμέρας της ζωῆς μου.

(Τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας  Ἦχος α')