Βίος του Αγίου Τύχων, Πατριάρχη Μόσχας, ο αφορισμός τών μπολσεβίκων καί η δολοφονία του, μέ ΒΙΝΤΕΟ

Ο Πατριάρχης Μόσχας Τύχων καί ο διωγμός τών κομμουνιστών

 · • • • ☨ • • • · 

25. Μαρτίου 

Tη αυτή ημέρα, μνήμη του οσίου πατρός ημών Τύχωνος, πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσίας.

Ο μακάριος αυτός ομολογητής της Πίστεως, στον οποίο ο Κύριος εμπιστεύθηκε το πηδάλιο της ρωσικής Εκκλησίας την ώρα της μεγαλύτερής της δοκιμασίας,
γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1865 σε μία κωμόπολι της επαρχίας του Πσκώφ. Σε ηλικία δεκατριών ετών παρακολούθησε το εκκλησιαστικό σεμινάριο του Πσκώφ και μετά από έξι χρόνια γράφθηκε στην θεολογική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως. Σε ηλικία είκοσι έξι ετών ακολούθησε τον μοναχικό βίο και έγινε μοναχός. Η κουρά του έγινε στο παρεκκλήσι της εκκλησιαστικής σχολής του Πσκώβ, όπου ήταν καθηγητής. Ως μοναχός απέκτησε το όνομα Τύχων, προς τιμήν ενός Αγίου της Ρωσίας, που έζησε κατά τον 18ο αιώνα, του Αγίου Τύχωνα του Ζαντόνσκ (13 Αυγούστου). Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και διωρίσθηκε πρύτανις της Ιερατικής Σχολής στο Χόλμ, της ρωσικής Πολωνίας. Ο ευπροσήγορος χαρακτήρας, η τα- πείνωσι και η μεγάλη του ευλάβεια τον κατέστησαν αγαπητό σε όλους, ακόμη και στους μη ορθόδοξους, κάποιους από τους οποίους ωδήγησε στους κόλπους της  Εκκλησίας.

Όταν εκλέχθηκε επίσκοπος, σε ηλικία τριάντα δύο ετών, εστάλη στην Βόρειο Αμερική, όπου ανέπτυξε ευρεία ιεραποστολική δράσι, ιδρύοντας περισσότερες από πενήντα πέντε ενορίες, μία μονή και μία Ιερατική Σχολή και ανοικοδομώντας τον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου στην Νέα Υόρκη. Το 1907 κλήθηκε στην Ρωσία και ενθρονίσθηκε επίσκοπος Γιαροσλάβλ, όπου αγαπήθηκε πολύ από τον λαό εξ αιτίας της πατρικής στοργής του. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε ενεργά στην βοήθεια των θυμάτων και την πνευματική ενίσχυσι των στρατιωτών. Το 1917, όταν ξέσπασε η Οκτωβριανή Επανάστασι, οι κάτοικοι της Μόσχας αποφάσισαν να εκλέξουν οι ίδιοι τον μητροπολίτη τους και, πέρα από κάθε προσδοκία, εξέλεξαν τον σεβασμιώτατο Τύχωνα. Και ενώ αυτή την περίοδο αναταραχής και σφαγών κατέρρεε το από αιώνων οικοδόμημα των θεσμών και παραδόσεων του ρωσικού λαού, κατά παράξενη επενέργεια της θείας Πρόνοιας, η ρωσική Εκκλησία συνεκάλεσε μεγάλη Σύνοδο και αποφάσισε την επανίδρυσι του Πατριαρχείου, που είχε καταργήσει δύο αιώνες πρωτύτερα με τα αυταρχικά μέτρα του ο Μέγας Πέτρος. Υποδείχθηκαν τρεις υποψήφιοι, ακολουθήθηκε η διαδικασία της κληρώσεως ενώπιον της ένδοξης εικόνας της Παναγίας του Βλαντιμίρ στις 27 Οκτωβρίου 1917. Ο κλήρος, τον οποίο τράβηξε ο ερημίτης Γέροντας Αλέξιος, έπεσε στον  Άγιο Τύχωνα.  Έτσι εκλέχθηκε πρώτος πατριάρχης της ρωσικής Εκκλησίας από τον 18ο αιώνα.

Γεμάτος από πραότητα και διακριτικότητα ο ταπεινός ιεράρχης ήξερε ωστόσο να προασπίζεται τις ευαγγελικές αρχές σε αυτούς τους αποκαλυπτικούς καιρούς. Εν μέσω των θηριωδιών του πολέμου και των διωγμών, που άρχισαν να εξαπολύωνται μεθοδικά εναντίον της Εκκλησίας, παρώτρυνε τον λαό στην μετάνοια και απέδιδε αυτές τις συμφορές στις αμαρτίες των χριστιανών: «Η αμαρτία έφθειρε την γη μας, παρέλυσε την πνευματική και σωματική δύναμι των Ρώσων… Η αμαρτία σκότισε το πνεύμα του λαού μας και τώρα περιπλανιόμαστε σε αδιέξοδες ερήμους… Η αμαρτία άναψε παντού την φωτιά των παθών, το μίσος και την εχθρότητα, και ο αδελφός μάχεται τον αδελφό. Οι φυλακές γέμισαν κρατουμένους. Η γη ποτίσθηκε με αθώο αίμα, που χύθηκε από χέρι αδελφικό… Από αυτήν την δηλητηριασμένη πηγή της αμαρτίας ανέβλυσε ο μεγάλος πειρασμός των επίγειων και υλικών αγαθών, με τα οποία πλανήθηκε ο λαός μας και λησμόνησε ότι «ενός έστι χρεία»… Δεν απωθήσαμε αυτό τον πειρασμό, όπως έκαμε ο Χριστός στην έρημο. Θελήσαμε να οικοδομήσουμε τον Παράδεισο επί της γης, χωρίς όμως τον Θεό και τις άγιες εντολές του. Ο Θεός δεν μυκτηρίζεται. Και να, που βρεθήκαμε πεινώντες και διψώντες και κακομοιριασμένοι σε μία γη ευλογημένη με όλα τα αγαθά της φύσεως… Το βαρύ αμάρτημα, το αμετανόητο, έκανε να ανέβει ο Σατανάς από την άβυσσο και τώρα προκαλεί βλασφημία κατά του Θεού και διωγμό κατά της Εκκλησίας». [1]

Τον Ιανουάριο 1918, μπροστά στις σφαγές χιλιάδων αθώων θυμάτων και τις αναρίθμητες βεβηλώσεις των πλέον ιερών και οσίων, ο πατριάρχης αφώρισε τους επαναστάτες [2], εξακολουθούσε όμως να παροτρύνη τον χριστιανικό λαό να μην εκδικηθή τους διώκτες του και να ακολουθήση το παράδειγμα των πρώτων μαρτύρων.

Τον Ιούλιο 1919 έλεγε: «Ο Κύριος δεν παύει να εκδηλώνη την ευσπλαγχνία του στην ορθόδοξη ρωσική Εκκλησία. Της επιφυλάχθηκε να δοκιμασθή και να επαληθευθή η αφοσίωσί της στον Χριστό και τις εντολές του, όχι μόνον σε καιρό ευημερίας αλλά και σε αυτές τις ημέρες των διωγμών. Ημέρα με την ημέρα ο στέφανός της είναι λαμπρότερος… Αποκτά νεομάρτυρες και βρίσκει παρηγορία στην ευλογία του ουράνιου Νυμφίου… Λίγο ενδιαφέρει, αν στην εκκοσμικευμένη αντίληψι η χαρά, που εκπηγάζει από τις οδύνες τις οποίες υπομένει για τον Χριστό, φαίνεται “άκαιρη” και “βίαιη”, σας παρακαλούμε όμως, ικετεύουμε όλα μας τα ορθόδοξα τέκνα να μην απόσχουν από αυτήν την μοναδική σωτήρια στάσι του Χριστού, να μην εγκαταλείψουν την οδό του Σταυρού, που μας έστειλε ο Θεός… Ακολουθήστε τον Χριστό! Μη τον προδίδετε! Μην πέφτετε στον πειρασμό. Μη χάνετε την ψυχή σας μέσα στο αίμα της εκδικήσεως. «Μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ. 12,21).

Μετά την εκτέλεσι της τσαρικής οικογένειας [25 Ιαν.], εκφώνησε επίσημη διαμαρτυρία στο όνομα της χριστιανικής συνειδήσεως, μένοντας όμως αυστηρά στα πλαίσια της πίστεως, δίχως να αναμειγνύεται στα πολιτικά. Απευθυνόμενος στους επαναστάτες, έγραφε: «Δεν ανήκει σε μας να κρίνουμε το επίγειο πολίτευμα και κάθε πολίτευμα, που επιτρέπει ο Θεός, θα έχη την ευλογία μας, αρκεί να είναι όντως “στην υπηρεσία του Θεού”, επ’ αγαθώ των υπηκόων του». Αυτές του οι θέσεις προκάλεσαν ωστόσο το άσπονδο μίσος των άθεων και τον Ιούνιο του 1919, μόλις που διέφυγε μία απόπειρα δολοφονίας. Παρ’ όλα αυτά δεν έπαψε να κηρύττη την συγγνώμη και την συμφιλίωσι.

Το 1921, κατά τρόπο ακόμη πιο ύπουλο από τους αιματηρούς διωγμούς, ο διάβολος έβαλε να διεισδύση στην καρδιά της Εκκλησίας μία ομάδα εκκλησιαστικών αποκαλούμενη «Ζωντανή Εκκλησία», η οποία με το πρόσχημα δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων αποσκοπούσε στην σταδιακή εκκοσμίκευσι του κλήρου και σε καινοτομίες στην λατρεία, που υπονόμευαν τα ίδια τα θεμέλια της ορθοδόξου παραδόσεως.

Υπερασπίζοντας δυναμικά την παράδοσι ο άγιος Ιεράρχης έγραφε: «Τελώντας τις ιερές Ακολουθίες σύμφωνα με το Τυπικό, του οποίου η προέλευσι φθάνει στους αρχαίους χρόνους και τηρείται σε όλη την Ορθόδοξο Εκκλησία, είμαστε ενωμένοι με την Εκκλησία όλων των αιώνων και ζούμε την ζωή της μίας Εκκλησίας… Η θεία ωραιότητα της λατρείας μας πρέπει να διατηρηθή αναλλοίωτη στην ορθόδοξη ρωσική Εκκλησία, ως η μεγαλύτερη και αγιώτερή της κληρονομιά».

Σε όλες αυτές τις δοκιμασίες, το 1922 μία τρομερή σιτοδεία έπληξε εκατομμύρια ανθρώπους. Ο πατριάρχης ωργάνωσε με όλες του τις δυνάμεις βοήθεια και διέταξε να πουλήσουν τα πολύτιμα σκεύη, που δεν είχαν λειτουργική χρήσι. Αρνήθηκε όμως παρά τις πιέσεις, να υποπέση σε ιεροσυλία εκποιώντας τα σκεύη της λατρείας. [3]
Τον ίδιο χρόνο οι αρχές άρχισαν να κινούν δικαστική διαδικασία εναντίον κληρικών, που αντιδρούσαν στις μεταρρυθμίσεις της «Ζωντανής Εκκλησίας». Ο πατριάρχης Τύχων παρουσιάσθηκε αυτοπροσώπως στο δικαστήριο, επικαλούμενος την αθωότητα των κατηγορουμένων και διακηρύσσοντας, ότι ήταν ο ίδιος μόνος υπεύθυνος για όσα τους καταμαρτυρούσαν. Συνελήφθη στις 6 Μαΐου 1922, καθαιρέθηκε από ιεράρχες της «Ζωντανής Εκκλησίας», και παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι τον Ιούνιο του επόμενου έτους. Κρατούμενος σε απομόνωσι στην φυλακή και μη έχοντας επαφή με τον έξω κόσμο, παρά μόνο μέσω των εφημερίδων του καθεστώτος, που διακήρυτταν τις επιτυχίες της «Ζωντανής Εκκλησίας», ο πατριάρχης έφθασε να πιστεύη, ότι η Εκκλησία είχε καταλυθή ολότελα και ότι χρέος του ήταν να απελευθερωθή, για να σώση ό,τι ήταν ακόμη δυνατό να περισωθή. Αναγνωρίζοντας και αποδεχόμενος κατηγορίες, που κατέθεσαν ψευδώς για το πρόσωπό του, έλεγε: «Ας χαθή το όνομά μου από την ιστορία, αρκεί να μπορέση να ζήση η  Εκκλησία!». Τον ελευθέρωσαν τον Ιούνιο 1923, και εξακολούθησε να αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις εναντίον της απατηλής «Ζωντανής Εκκλησίας», αφορίζοντας όλους τους κληρικούς της και όσους μετείχαν στις προσευχές και στα μυστήριά της. Τον Δεκέμβριο 1924, σώθηκε από νέα απόπειρα δολοφονίας και έκτοτε παρενοχλούμενος διαρκώς από μηχανορραφίες και εξωτερικές πιέσεις κατέληξε σε σωματική και νευρική εξάντλησι.;;; Νοσηλεύθηκε τον Ιανουάριο 1925 [4] (δηλητηριάστηκε) και αναπαύθηκε από τους αγώνες του για να εισέλθη στην ουράνια χορεία των αγίων ομολογητών, την ημέρα του Ευαγγελισμού, έχοντας προφέρει αυτά τα λόγια: «Τώρα πηγαίνω να κοιμηθώ… βαθειά και για καιρό. Η νύκτα θα είναι μακρά, σκοτεινή».

Συναξαριστής…., Μάρτιος, 250-253.

Νέος Συναξαριστής…, Μάρτιος, 254-259.

Πηγή: ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ 19ου ΚΑΙ 20ου ΑΙΩΝΑ. ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ. ΕΚΔΟΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ, ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ Α΄» ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ 2013. ΣΕΛ. 94-97.

Πηγή: https://katakomviki-ecclesia.blogspot.com/2018/12/blog-post_79.html?m=1

Προσθέτουμε στο τέλος καί μια Επιστολή προς Μπολσεβίκους του Αγίου (5).

Τά 3 αναθέματα τής Ρωσικής Ορθόδοξος Εκκλησίας στόν 20. αιώνα (μέ κείμενο στά Αγγλικά)

[1]  Το καθεστώς επέφερε χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, κατήργησε όλα τα εκκλησιαστικά προνόμια, επέβαλε τον πολιτικό γάμο, οργάνωσε την αντιχριστιανική προπαγάνδα, δήμευσε την εκκλησιαστική περιουσία, εξόρισε και δολοφόνησε χιλιάδες Χριστιανών, έκλεισε τους ναούς, εξαφάνισε ιερά λείψανα Αγίων. Στο σφοδρό διωγμό φονεύθηκαν πάνω από 3.500 Επίσκοποι και ιερείς, περί τις 2.000 μοναχοί και περί τις 3.000 μοναχές. Ο Άγιος Τύχων επιτιμά το καθεστώς και γι' αυτό καταδικάζεται σε θάνατο. Το Μάιο του 1922 μ.Χ. συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Μετά από ένα χρόνο ελευθερώνεται, αλλά και πάλι περιορίζεται στη μονή Ντονσκόι όπου ζούσε ως ελεύθερος πολιορκημένος. Η ασθένειά του τον καταβάλλει. Το 1925 μ.Χ. ο Άγιος Πατριάρχης ένιωσε ότι το τέλος πλησιάζει. Έκανε ευλαβικά τον σταυρό του, είπε «Δόξα σοι, Κύριε» και παρέδωσε την αγία ψυχή του στον Θεό.

Πηγή: http://www.saint.gr/97/saint.aspx


[2] Ο Ἀφορισμός τῶν Μπολσεβίκων.

Ὁ Ἀφορισμός ἐξαπολύθηκε τήν 18η Ἰανουαρίου 1918, κατά τόν Π. Ν. Τρεμπέλα, "κατά τῆς Κυβερνήσεως τῶν Σοβιέτ καί πάντων τῶν ἐπικοινωνούντων πρός αὐτήν" (Π. Ν. Τρεμπέλα, "Τό αὐτοκέφαλον τῆς ἐν Ἀμερικῇ Metropolia", σελ. 6).
"Καθημερινῶς - ἔγραφε ὁ Πατριάρχης Τύχων στή σχετική Ἐγκύκλιο - ἀκούωμεν διά τά ἀνήκουστα ἐγκλήματα καί αἱματοχυσίας, θύματα τῶν ὁποίων εἶναι ἀθῶοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εἰς τίποτε δέν ἔπταισαν παρά μόνον εἰς τό ὅτι ἔπραξαν τό καθῆκον των ἀπέναντι εἰς τόν Θεόν καί τήν πατρίδα. Ἐκεῖνοι ὅπου ὑπόσχονται νά ἐπαναφέρουν εἰς τήν Ρωσίαν τήν τάξιν καί τήν δικαιοσύνην, σκορπίζουν παντοῦ τό ἔγκλημα καί τήν βίαν, ἐναντίον ὅλων καί ἰδιαιτέρως τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας... Συνέλθετε, ἀνόητοι. Παύσατε τά ἐγκλήματά σας... Συμφώνως μέ τήν ἐξουσίαν τήν ὁποίαν ἔχουμε ἀπό τόν Θεό, ἀπαγορεύουμε τήν συμμετοχήν σας εἰς τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Σᾶς ἀναθεματίζουμε, ἄν εἶστε ἀκόμη Χριστιανοί, ἄν καί ἀπό τήν γέννησίν σας εἶσθε μέλη τῆς Ἐκκλησίας..." (γιά τόν Ἀφορισμό βλ. ἐπίσης: N. Zernov, "Οἱ Ρῶσοι καί ἡ Ἐκκλησία τους", 1972· καί C. Dahm, "Ἑκατομμύρια Ρῶσοι πιστεύουν στόν Θεό", 1979). Ὁ Ἀφορισμός σάν πνευματικό ὅπλο δέν ἀπέδωσε ἀποτελέσματα, διότι ἀπευθύνονταν σέ ἀθέους. Ἀντίθετα, ἀποτέλεσε ἀφορμή γιά κλιμάκωση τῶν διωγμῶν καί (ἀργότερα, τόν Αὔγουστο τοῦ 1922) γιά τήν σύλληψη τοῦ Τύχωνος (ἄλλες αἰτίες ἦταν ἡ ἄρνηση τοῦ Πατριάρχη νά συνεργαστεῖ μέ τήν Σοβιετική Κυβέρνηση, ἡ κριτική του γιά τήν ἀτιμωτική γιά τήν Ρωσία Συνθήκη τοῦ Μπέστ - Λίτοβσκ, ἡ ἀντίθεσή του στή δήμευση τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν, κ.ἄ.

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2011/04/blog-post_8864.html?m=1


 [3]   Ένα νέο διάταγμα που δημοσιεύθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1921 αποσκοπούσε στην πλήρη καταλήστευση της εκκλησιαστικής περιουσίας και των «θησαυρών» της Εκκλησίας, για να βοηθηθούν οι λιμοκτονούντες. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο φοβερός λιμός στοίχισε έξι εκατομμύρια θανάτους. Πίσω όμως από την κατάσχεση κρύβονται ύποπτοι σκοποί…

  Από το καλοκαίρι του 1921, μόλις άρχισε ο λιμός, η Εκκλησία είχε ήδη συγκροτήσει παντού επιτροπές που έκαναν εράνους για την ανακούφιση των πεινασμένων. Όμως η κυβέρνηση δεν δέχθηκε. Απαγόρευσαν τις επιτροπές και κατάσχεσαν τα χρήματα υπέρ του δημοσίου ταμείου. Και πάλι ο Πατριάρχης, βλέποντας με πόνο τη δυστυχία του ποιμνίου του, έστειλε εγκύκλιο με την οποία προέτρεπε τους πιστούς να βοηθήσουν όσο μπορούσαν τους λιμοκτονούντας. Επίσης επέτρεψαν στα ενοριακά συμβούλια να θυσιάζουν αντικείμενα και ιερά σκεύη που δεν ήταν απαραίτητα για την άσκηση της λατρείας. Η κυβέρνηση, φοβούμενη τη θετική επίδραση που θα είχε η ενέργεια αυτή της Εκκλησίας απέναντι στο λαό, αρνήθηκε. Με νέο διάταγμα στις 26 Φεβρουαρίου διέταξε να αφαιρεθούν από τους ναούς όλα τα τιμαλφή για τους πεινασμένους. Αυτή η βίαιη κατάσχεση θεωρήθηκε ιεροσυλία και η Εκκλησία αντέδρασε.

Μητροπολίτης Πετρουπόλεως Βενιαμίν δήλωσε: «Όλα αυτά ανήκουν στο Θεό και θα τα δώσουμε μόνοι μας». Και λίγο αργότερα διακήρυξε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πρόθυμη να τα δώσει όλα, για να βοηθήσει τους πεινασμένους, και μόνο τη βίαιη κατάσχεση θεωρεί ιεροσυλία». Υπήρχε άλλωστε ο κίνδυνος όλ’ αυτά τα ιερά να μην καταλήξουν στους πεινασμένους, αλλά στα χέρια των κρατούντων και καιροσκόπων.
Η σοβιετική εξουσία όχι μόνον δεν συμφώνησε, αλλά άρχισε μια τρομερή εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Εκκλησίας. Το μήνυμα που πέρασε ήταν πως η Εκκλησία είναι υπεύθυνη για το λιμό. Έτσι δόθηκε το έναυσμα για νέες διώξεις κληρικών, φυλακίσεις και εκκλησιαστικές δίκες. Έγραφε τότε ο Λένιν σε απόρρητη επιστολή του προς το πολιτικό γραφείο του κόμματος. «Όσο περισσότερο πλήξουμε τους κυριότερους εκπρόσωπους του αντιδραστικού κλήρου, τόσο καλύτερα θα είναι. Πρέπει να τους δώσουμε ένα μάθημα, ώστε επί πολλές δεκαετίες ούτε καν να διανοηθούν ότι θα μπορούσαν να προβάλλουν αντίσταση».

Πηγή: http://www.pemptousia.gr/2014/02/rosi-neomartires-ke-omologitesto-t/

[4]  Η δολοφονία του Αγίου 

Ὁ Πατριάρχης Τύχων κοιμήθηκε τήν 25η Μαρτίου 1925, δηλητηρισμένος ἀπό πράκτορες τῆς Μυστικῆς Ἀστυνομίας (κατά τήν ὁμολογία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ). Δύο ἡμέρες πρίν, τήν Κυριακή 23η Μαρτίου, τέλεσε τήν τελευταῖα του Θεία Λειτουργία καί χειροτόνησε τόν Ἐπίσκοπο Ἐφραίμωβ Σέργιο (ἔπειτα Ἐπίσκοπο Μπουζουλούκ, Ἱερομάρτυρα, ὁ ὁποῖος κατασπαράχθηκε ζωντανός ἀπό ἀρουραίους ! τό 1930). Τά τελευταῖα του λόγια ἦταν: "Ἡ νύχτα θά εἶναι βαθειά καί θά διαρκέσει πολύ" (κατά τόν διακονητή του Κωνσταντῖνο Panshkevich).
Τό γεγονός τῆς δολοφονίας του προκύπτει - ἐκτός ἀπό τήν μαρτυρία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου - καί ἀπό τήν αὐτοβιογραφία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Πιτιρίμ Λαντίγκιν (Μεγαλοσχήμου Πέτρου, + 1957), τήν ὁποία διέσωσε ὁ Μοναχός Ἐπιφάνιος. Τίς σχετικές πληροφορίες ὁ ἀρχιεπ. Πιτιρίμ τίς εἶχε πάρει ἀπό τούς δύο διακονητές τοῦ Τύχωνος, τούς ὁποίους γνώριζε ἀπό παλιά, καί ὁ Μοναχός Ἐπιφάνιος τίς κατέγραψε ὅταν διάβασε τήν χειρόγραφη αὐτοβιογραφία τοῦ Πιτιρίμ, τήν ὁποία ἔγραψε λίγο πρίν τυφλωθεῖ.
Κατά τόν ἀρχιεπ. Πιτιρίμ ὅλα ἄρχισαν τό βράδυ τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (24. 3. 1925), ὅταν ὁ Πατριάρχης Τύχων ξεκίνησε γιά τόν Καθεδρικό Ναό, γιά νά χοροστατήσει στόν ἑσπερινό. Τότε ἐμφανίσθηκε ὁ Μητροπ. Τβέρ Σεραφείμ (Ἀλεξάντρωφ, ἤδη μυημένος στό σχέδιο σοβιετοποιήσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, στή συνέχεια συνεργάτης τοῦ Μητροπ. Σεργίου), ὁ ὁποῖος τόν ἐμπόδισε νά βγεῖ μέ τό αἰτιολογικό, ὅτι ἦταν ἀσθενής καί ἐπέμενε νά καλέσουν ἕναν γιατρό. Παρά τίς ἀντιρρήσεις τοῦ Τύχωνος ἐμφανίσθηκε ἕνας "γιατρός", τόν ἐξέτασε, τοῦ σύστησε νά ξαπλώσει καί ζήτησε ἀπό τόν ἕναν ἀπό τούς διακονητές νά τόν συνοδεύσει στό πλησιέστερο φαρμακεῖο, ὅπου ἕνα "φάρμακο" ἑτοιμάσθηκε ἀμέσως. Μόλις ὁ Πατριάρχης πῆρε τό "φάρμακο" κατέρρευσε! Ὅταν ἔφθασε ὁ προσωπικός του γιατρός, τόν βρῆκε ἀναίσθητο καί σ' αὐτή τήν κατάσταση τόν μετέφερε μέ ἀσθενοφόρο στό νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ, παρά τίς προσπάθειες τῶν γιατρῶν, ὁ Τύχων κατέλειξε, τήν 3η πρωϊνή τῆς 25ης Μαρτίου 1925.
Ἡ δολοφονία τοῦ Τύχωνος προκύπτει καί ἀπό τό ἰατρικό ἀνακοινωθέν τοῦ θανάτου του τό ὁποῖο ὑπογράφηκε στή Μονή Ντόνσκοϊ, ἐνῶ ὁ Πατριάρχης ἀπεβίωσε στό νοσοκομεῖο, καί σύμφωνα μ’ αὐτό ὁ θάνατός ἐπῆλθε τήν 11: 45 τῆς 25. 3. 1925.



Ἡ κηδεία του ἦταν κάτι τό πρωτοφανές γιά τήν ταραγμένη ἐκείνη ἐποχή. Παρά τίς κυβερνητικές ἀπαγορεύσεις τῶν δημοσίων λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων, οἱ καμπάνες ὅλων τῶν ναῶν τῆς Μόσχας κτυποῦσαν πένθιμα καί ἑκατοντάδες χιλιάδες πιστῶν παρακολούθησαν τόν ἐνταφιασμό του στή Μονή Ντόνσκοϊ, συμμετεχόντων 58 Ἐπισκόπων. Τό Λείψανο τοῦ Πατριάρχου κατατέθηκε στόν χειμερινό ναό τῆς Μονῆς.
Τόν Μάϊο τοῦ 1991, μετά τήν ἐπιστροφή τῆς Μονῆς στό Πατριαρχεῖο Μόσχας, κατά τήν διάρκεια ἐργασιῶν μετά ἀπό πυρκαγιά, βρέθηκε ὁ τάφος τοῦ μαρτυρικοῦ Πατριάρχου καί τήν 19. 2. 1992 ἀνακομίσθηκε τό Λείψανό του, τό ὁποῖο βρέθηκε ἀδιάφθορο. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ἄφθαρτα βρέθηκαν καί τά ἄμφια του, ἀκόμη καί τά φύλλα δάφνης πού ὑπῆρχαν στό φέρετρο (εἶχε κηδευθεῖ τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τοῦ 1925). Σύμφωνα μέ αὐτόπτες μάρτυρες στό ἄφθαρτο Λείψανο τοῦ ἁγ. Τύχωνος μποροῦσε κανείς νά διακρίνει μέ εὐκολία τά χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου του, ἐνῶ ἡ εὐωδία του ἦταν καταπληκτική.
Τήν 23. 3. 1992 περίπου 50 Πατριαρχικοί Ἐπίσκοποι - μέ προεξάρχοντα τόν Πατριάρχη Ἀλέξιο Β’ - συμμετεῖχαν στή μεταφορά τοῦ Λειψάνου στό Καθολικό τῆς Μονῆς, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά πρῶτα ἀπό τήν Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς καί ἔπειτα ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας. (Περιοδικό "Πληροφόρηση" Μητροπ. Δημητριάδος, φ. Ἰουλίου - Αὐγού-στου 1992, σελ. 3). Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 25η Μαρτίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 19η Φεβρουαρίου.

Πηγή:https://proskynitis.blogspot.com/2011/04/blog-post_8864.html?m=1
Φωτογραφία:
http://www.pemptousia.gr/2014/02/rosi-neomartires-ke-omologitesto-t/

(5) Επιστολή προς Μπολσεβίκους του Αγίου

Γράφει η Μαρία Μπινιάρη

Ο Ρώσος Πατριάρχης Τύχων, στην πρώτη επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης έγραψε μια επιστολή με παραλήπτες «τους σοβιετικούς κομισάριους - αντιπροσώπους, του λαού, όπως αυτοαποκαλούνταν. Πρόβλεψη, προφητεία για το τι περίμενε το λαό, μια περιγραφή των πρωτεργατών κι όσων λαών ακολούθησαν το μονοπάτι που χάραξε η αθεΐα της νέας ιδεολογίας. Είναι επιστολή με διαχρονική αξία για όλη την Εκκλησία και τους λαούς δια μέσου των αιώνων.

«Σας γνωστοποιούμε αυτή την προφητεία του Σωτήρα που, ενώ αυτοαποκαλείσθε αντιπρόσωποι του λαού μέσα στις φιέστες και τους εορτασμούς σας για την επέτειο της Επανάστασης, που μόλις πριν ένα χρόνο κάνατε, αδιαφορείτε για τους ποταμούς αίματος των αδελφών σας, που άδικα δολοφονήθηκαν και κραυγάζουν από την άλλη ζωή και μας πιέζουν ασφυκτικά να σας πούμε εμείς την πικρή αλήθεια. Μέχρι να πάρετε την εξουσία τρελάνατε τους ανθρώπους με υποσχέσεις, που δεν έχετε στο ελάχιστο πραγματοποιήσει. Πραγματικά τους δώσατε πέτρα αντί για ψωμί κι φίδι αντί για ψάρι (Ματθ7:9-10). Σ’ ένα λαό που αιματοκυλίστηκε μέσα σε μια δίνη αιματηρού εμφυλίου πολέμου, υποσχεθήκατε «ειρήνη «χωρίς προσάρτηση ή συμβολή». Τι νίκη φέρατε  εσείς που οδηγήσατε την Ρωσία σε μια επονείδιστη συνθηκολόγηση με ταπεινωτικούς όρους, που δεν τολμήσατε να τους αποκαλύψετε όλους στο λαό. Αντί για « προσαρτήσεις και συνεισφορές», η μεγάλη Πατρίδα μας κυριεύτηκε, ελαττώθηκε, διαμελίσθηκε και σαν πληρωμή για το φόρο υποτέλειας μυστικά μεταφέρετε στη Γερμανία χρυσό, που εσείς οι ίδιοι δεν μαζέψατε.

Διαιρέσατε και αρνηθήκατε την Πατρίδα   

Πήρατε από τους στρατιώτες τα πάντα για όσα με ανδρεία πολέμησαν. Το μόνο που τους διδάξατε πρόσφατα είναι θαρραλέα κι ανίκητα να εγκαταλείπουν την υπεράσπιση της πατρίδας και να το σκάνε από το πεδίο της μάχης. Τους σβήσατε από τη καρδιά τους την ζωντανή γεμάτη έμπνευση συνείδηση ότι δεν υπάρχει τίποτα μεγαλύτερο από την αγάπη που πρέπει κάποιος να έχει για να δίνει τη ζωή του για τους αδελφούς του (Ιωαν15:13). Πουλήσατε την Πατρίδα για τον άψυχο Διεθνισμό, αν και εσείς οι ίδιοι ξέρατε πάρα πολύ καλά ότι, όταν έρχεται ή ώρα υπεράσπισης της Πατρίδας, οι προλετάριοι όλων των χωρών είναι εκείνοι οι πιστοί γιοί των χωρών κι όχι οι προδότες τους. Κι αν και αρνηθήκατε να υπερασπίσετε την Πατρίδα από εξωτερικούς εχθρούς, ασταμάτητα μαζεύεται στρατούς. Ενάντια σε ποιους θα τους οδηγήσετε;

Διαιρέσατε όλη τη χώρα σε πολεμικά στρατόπεδα και δημιουργήσατε μέσα σ’ αυτά ένα αδελφοκτόνο χωρίς προηγούμενο για τη βία του περιβάλλον.

Σύληση εκκλησιών από τους Σοβιετικούς

Αντί αγάπης μίσος και κλοπές

Ανοιχτά ανταλλάξατε την Αγάπη του Χριστού με το μίσος και αντί της ειρήνης τεχνητά ανάψατε έχθρα ανάμεσα στους ανθρώπους. Και δεν υπάρχει τέλος στη θέα του πολέμου, που δημιουργήσατε από τότε που ισχυριστήκατε ότι θα φέρετε τον θρίαμβο στη μεγάλη επανάσταση, που θα έδινε τη Ρωσία στα χέρια του εργάτη και του αγρότη.

Δεν ήταν η Ρωσία που χρειαζόταν την επονείδιστη ειρήνη με τον εξωτερικό εχθρό αλλά εσείς οι ίδιοι, που είχατε σκοπό να καταστρέψετε εκ βάθρων την εσωτερική ειρήνη της Ρωσίας. Κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής. Οι πάντες ζουν σε ένα διαρκή φόβο για έρευνες, ληστείες, κακοποιήσεις, συλλήψεις και διωγμούς. Εκατοντάδες ανυπεράσπιστοι άνθρωποι συλλαμβάνονται, μένουν μήνες ολόκληρους στις φυλακές, εξορίζονται χωρίς δίκη ή έρευνα, χωρίς δικαστήριο τα έχετε όλα απλοποιήσει μέχρις εξαφάνισης. Όχι μόνο για αυτούς, που φαίνονται σε σας ένοχοι αλλά και για τους αθώους που έχουν συλληφθεί- κι αυτοί οι άτυχοι άνθρωποι σκοτώνονται σαν απάντηση για εγκλήματα που έχουν δήθεν γίνει, που ανθρώπινος νους δεν φαντάζεται. Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και μοναχές θεωρούνται ένοχοι για το τίποτα αλλά κάτω από καθοδηγούμενες κατηγορίες σαν δήθεν «εχθροί της επανάστασης». Αυτός ο απάνθρωπος διωγμός είναι περισσότερο αδυσώπητος για τους Ορθοδόξους γι αυτό και τα σώματά τους δεν τα δίνεται για χριστιανική ταφή στις οικογένειές τους.

Δεν είναι αυτό το ύψος μιας άσκοπης βίας από εκείνους που προσποιούνται ότι θα είναι οι ευεργέτες του ανθρωπίνου είδους, επειδή είχαν οι ίδιοι δεινοπαθήσει από τους παλιούς βίαιους κυβερνώντες;

Δεν σας φτάνει όμως που βάψατε τα χέρια σας με το αίμα του Ρωσικού λαού, με το αίμα των αδελφών σας, κρύβοντας πίσω διάφορα ονόματα συντελεστές, εντολές και εθνικοποιήσεις αλλά τους έχετε προωθήσει στην πιο ασύλληπτα αισχρή κλοπή. Με τις υποδείξεις σας λεηλατήθηκαν ή κατασχέθηκαν χωράφια, κατοικίες, εργοστάσια, σπίτια, ζώα, χρήματα, προσωπικά αντικείμενα, έπιπλα, ρούχα. Πρώτα οι πλούσιοι, που τους αποκαλούσατε «bourgeois”, ύστερα με το επίθετο «κουλάκοι» η μεσαία τάξη εργάτες εργοστασίων, αγρότες. Κι έτσι καθημερινά αυξάνετε τον αριθμό των φτωχών παρ’όλο ότι κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Η φτωχοποίηση του μεγαλυτέρου αριθμού των πολιτών της μεσαίας τάξης αφαιρεί τον πλούτο της χώρας που μεθοδικά φτωχοποιείται.. Δοκιμάζοντας αμόρφωτους και αδαείς ανθρώπους με την ευκαιρία για εύκολο κι ατιμώρητο κέρδος, έχετε θολώσει τις συνειδήσεις τους και τους σβήσατε τον έλεγχο της αμαρτίας από μέσα τους. Αλλά ανεξάρτητα από ονόματα, που κρύβετε, αυτό το δαιμόνιο πίσω από κάθε φόνο, βία και ληστεία θα είναι πάντοτε η αιτία για σοβαρά αμαρτήματα και εγκλήματα που θα βοούν από την αιωνιότητα.

Ποιά ελευθερία, Διώκετε την Εκκλησία

Υποσχεθήκατε ελευθερία! Η ελευθερία είναι το μεγαλύτερο αγαθό, αν το έχετε καλά εννοήσει- όπως η ελευθερία από το κακό, να μην πιέζεις τους άλλους, να μη το γυρίζεις στην ανομία και στην ισχυρογνωμοσύνη. Αλλά δεν δώσατε αυτή την ελευθερία. Η ελευθερία που δώσατε είναι μια ανεξέλεγκτη εύνοια στα κατώτερα ένστικτα του πλήθους, για φόνο και κλοπή με ατιμωρησία. Όλες οι διακηρύξεις σας για υψηλή πνευματική ελευθερία του ανθρώπου τις έχετε καταρρίψει. Είναι ελευθερία, όταν κάποιος δεν μπορεί να φέρει φαγητό σπίτι του ή να νοικιάσει ένα διαμέρισμα χωρίς ειδική άδεια; όταν σε οικογένειες και πολλές φορές σε ενοίκους ολόκληρων κτιρίων κάνετε έξωση, τους πετάτε τα πράγματά τους στο δρόμο και τους εγκαταλείπετε στην πείνα και στην εξαθλίωση; Είναι ελευθερία, όταν κανείς δεν μπορεί να πει τη γνώμη του ανοιχτά χωρίς φόβο να κατηγορηθεί σαν εχθρός της επανάστασης; Που είναι η ελευθερία του λόγου και του τύπου; η ελευθερία στο κήρυγμα της Εκκλησίας; Πολλοί τολμηροί ιερείς πλήρωσαν με το αίμα τους το θάρρος της γνώμης τους. Όλος ο τύπος έχει στραγγαλιστεί εκτός από εκείνον των Μπολσεβίκων. Καθημερινά κατηγορείτε ασύστολα την Εκκλησία του Χριστού με βλασφημίες, ψέματα και διακωμώδηση. Υποχρεώνετε τους επισκόπους ν΄ ανοίγουν χαντάκια, στέλνετε τους ιερείς στις πιο βρώμικες εργασίες. Κλείσατε εκατοντάδες μοναστήρια και εκκλησίες χωρίς λόγο και αιτία. Καταστρέφετε την αρχαία μορφή της εκκλησιαστικής κοινότητας, την Ενορία, τις Αδελφότητες και τ’ άλλα Ιδρύματα της Εκκλησίας, τα ιερατικές σχολές, τα εκκλησιαστικά ινστιτούτα και επεμβαίνετε στην εσωτερική διοίκηση της Εκκλησίας. Κατεβάσατε τις εικόνες από τα σχολεία, απαγορεύσατε το μάθημα των θρησκευτικών και κάθε μορφή αναγκαία για τη παιδική ηλικία για πνευματική τροφή την εξαφανίσατε. Τι άλλα να πω; Τη καταστροφή που φέρατε στη χώρα είναι ασύλληπτη. Διαλύσατε τη γεωργία η παραγωγή έπεσε πολύ κι οι άνθρωποι κινδυνεύουν από πείνα, κρύο και το θάνατο ιδιαιτέρως στις πόλεις. Οι αυτοκτονίες αναρίθμητες. Τα βλέπουν πια όλοι. Ναι περνάμε τα χειρότερα χρόνια της ιστορίας μας, που δεν θα φύγουν ποτέ από τη μνήμη των ανθρώπων, με το να έχετε μαυρίσει την εικόνα του Θεού μέσα τους και να τους αποτυπώσετε την εικόνα του κτήνους.

Θέλετε να γιορτάσετε την επέτειο της επανάστασής σας; ελευθερώστε τους αιχμαλώτους, βάλτε τέλος στην αιματοχυσία, στη βία στο διωγμό της πίστης. Βάλτε τέλος στη καταστροφή και προχωρήστε με το νόμο και την τάξη. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που δικαιούνται και σταματήστε αυτό τον αιμοσταγή εμφύλιο πόλεμο. Γιατί καθαρά το λέει ο Χριστός στο ευαγγέλιο «Μάχαιραν έδωκες μάχαιρα θα λάβεις.»

Νοέμβριος 1918 Πατριάρχης Τύχων.

Μια επιστολή που μπορεί ν΄ αγνοήθηκε από τους τότε αρχηγούς της Επανάστασης και τα ισχυρά μέλη της αλλά πολλοί εντός κι εκτός της χώρας αγωνιστές της πίστης έδωσαν μαρτυρία-αγώνα μέχρις αίματος για την αποκατάσταση της συνείδησης και της πίστης ενός λαού, που ζαλισμένος από την ορμή και τις ψεύτικες υποσχέσεις, περίμενε ότι θα έφευγε μια για πάντα από τη παλιά μιζέρια, το παλιό καθεστώς. Η διαχρονικότητα του περιεχομένου καλύπτει τη δαιμονική απολυτότητα καθεστώτων και συστημάτων που έρχονται και φεύγουν με διαφορετικές μάσκες αλλά με το ίδιο πρόσωπο.

Πηγή: http://boraeinai.blogspot.com/2018/01/blog-post_63.html?m=1