(Θαυμαστή αποκάλυψη στον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο)
Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Κορυφῇ τῶν Ἁγίων Πάντων 6/19 Ἰουνίου '68
Ἀπό τήν παραμoνήν τῶν Ἁγίων Πάντων εὐρίσκομαι εἰς τήν Ἁγίαν Κορυφήν. Προχθές ἐτέλεσαμεν τήν πάνσεπτον αὐτῶν ἑορτήν καί ἀναμνησθέντες κατά τό παρελθόν ἔτος τήν προπαραμονήν τῆς ἑορτῆς των ἐν ὧ ἦμην ἔτοιμος διά νά ἀνέλθω εἰς τήν κορυφήν καί τελέσω τήν ἑορτήν, μοί ἐτηλεφωvήσατε νά ἔλθω εἰς Ἀθήνα καί παραστῶ εἰς τήν χειροτονίαν σας (ὡς πρῶτος πνευματικός πατήρ τῆς πρώτης ἡλικίας σας), ἤτις θά ἐγένετο εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὀμονοίας. Σᾶς ἔκαμα ὑπακοήν καί ἦλθα προθύμως καί ὑπερεχάρην, διότι μέ ἠξίωσεν ὁ Κύριος νά ἴδω ἓν ἐκ τῶν πρώτων πνευματικῶν μου τέκνων νά ἀνέλθῃ τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι καί εὐδοκία εἰς τό ὕψιστον ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης. Νομίζω δέ, ὅτι οὐχί τυχαίως ἐγένετο ἡ χειροτονία ὑμῶν κατά τήν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Πάντων. Ἐγένετο κατ' εὐδοκίαν καί οἰκονομίαν Θεοῦ, τοῦ πάντα φιλανθρώπως πρός τό ἐκάστου συμφέρον οἰκονομοῦντος. Ἐγένετο διά νά ἐνθυμῆσθε καί ἑορτάζετε καί τιμᾶτε τήν ἡμέραν ταύτηv, ἐνθυμείσθε πάντας τούς Ἁγίους καί γίνεσθε μιμητής αὐτῶν, γίνετε Ἅγιος, τοῦτο δέ ἐστί καί τό θέλημα τοῦ οὐρανίου μας Πατρός: «γίνεσθε Ἅγιοι ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί». Ἀλλά καί οἱ Ἅγιοι Πάντες δέν εὐχαριστοῦνται νά τούς ἑορτάζωμεν μόνον, εὐχαριστοῦνται περισσότερον νά τούς μιμούμεθα, καί τοῖς ἴχνεσιν αὐτῶν ἀκολουθοῦμεν. Οἱ θεοφόροι Ἅγιοι Πατέρες, οἱ τάς Οἰκουμενικάς καί τοπικάς Ἁγίας Συνόδους συγκροτήσαντες, μεταξύ τῶν ἄλλων ἐγγράφων καί ἀγράφων παραδόσεων, ἄς παρέδωκαν ἡμῖν, μᾶς παρέδωκαν καί τό παλαιόν ἡμερολόγιον, ἐπί τῇ βάσει τοῦ ὁποίου ἄπασα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τελεῖ ἀπάσας τάς κινητάς καί ἀκινήτους ἁγίας ἑορτάς, καί επί 15 περίπου αἰῶνες ἠκολούθει, ἐσεβάσθη καί διεφύλαξε.
Κατά τό ἔτος 1924 ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, ὁ μή διά τῆς θύρας εἰσελθών εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων, ἀλλά μοιχικῷ, μασσωνικῷ καί πολιτικῷ τῷ τρόπῳ ὡς κλέπτης εἰσελθών καί ἀναρριχηθείς εἰς τούς θρόνους: πρώτον Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, καί κατόπιν τούς Πατριαρχικούς θρόνους Κων/λεως, Ἀλεξανδρείας καί τελευταῖον προσεπάθησεν νά εἰσέλθῃ, οὐχί ἐκ τῆς θύρας ἀλλ' αλλαχόθεν, καί εἰς τόν τῶν Ἱεροσολύμων, "διά νά μολύνη καί αυτόν", ὡς γράφει ό ὅσιος μοναχός Παῦλος ὁ Χοζεβίτης ("Ὀρθ. Τύπος", αριθμ. φύλ. 87), ἀλλ' ἐπελθών ό θάνατος ἐξηφάνισεν καί ἀπώλετο πᾶσα ἡ ἐλπίς αὐτοῦ.
Οὗτος, ὁ κατά τάς ἀψευδείς μαρτυρίας πολλῶν, κατέχων τόν ὕπατον 33ον τῆς μασονίας βαθμόν, ὅλως ἀπερισκέπτως, ἀπρομελετήτως, ἀντικανονικῶς καί παρανόμως μέ 6 μόνον ἀρχιερεῖς ἀντoρθoδόξων φρονημάτων, κατήργησε τό παλαιόν πάτριον Ὀρθόδοξον ἡμερολόγιον καί εἰσήγαγε τό νέον παπικόν καί διήρεσε τήν μίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἰς δύο, τήν τῶν παλαιοημερολογιτῶν καί τήν τῶν νεοημερολογιτῶν.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὥρισαν: «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα» καί "ἅπαντα τά παρά τήν διδασκαλίαν καί ὑποτύπωσιν τῶν ἀοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα καί πραχθέντα ἤ μετά ταῦτα πραχθησόμενα, ἀνάθεμα τρίς». Ἐπειδή τό παλαιόν ἑορτολόγιον εἶναι παράδοσις ἔγγραφος, ἐπειδή τό νέον εἶναι καινοτομία παπικῆς καί μασωνικῆς προελεύσεως, ὅσοι καταφρονοῦν τό παλαιόν ἑορτολόγιον καί ἀκολουθούν τό νέον εἶναι ὑποκείμενοι τῷ ἀναθέματι. Κάθε πρόφασις καί δικαιολογία εἶναι ἀδικαιολόγητος καί "προφάσεις ἐν αμαρτίαις". Οἱ Ἅγιoι Ἀπόστολοι μᾶς παρέδωκαν ἀπό τήν Κυριακήν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐπί μίαν ἐβδομάδα ἄχρι τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων κατάλυσιν καί μετά τήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πάντων μίαν ἐβδομάδα νά νηστεύωμεν. Μέ τήν εἰσαγωγήν τοῦ νέου ἑορτολογίου, ὁσάκις τό Πάσχα συμπέση ὄψιμον, καταργεῖται τελείως ἡ νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ἄλλοτε περιορίζεται εἰς μίαν ἤ δύο ἡμέρας!
Οὐδείς ἐκ τῶν Ἀρχιερέων ἐκτός τοῦ ἀειμνήστου Ἁγίου Μητροπολίτου Κασσανδρείας διεμαρτυρήθη τότε, μόνον τινές Παλαιoημερoλoγίται, ὁ εὐλαβέστατος κ. Τομαρᾶς πρώην Βουλευτής, καί ὀλίγοι ἄλλοι λαϊκοί. Ἐγώ δέν ἔπαυσα ἀπ' ἀρχῆς νά διαμαρτύρωμαι εἰς Πατριάρχας, Ἀρχιερεῖς, Βασιλεῖς, Πρωθυπουργούς, καί νά λέγω καί νά γράφω, ὅτι ἐπειδή κακῶς ἐγένετο ἡ εἰσαγωγή εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος τοῦ νέου παπικοῦ ἑορτολογίου διότι καταργεῖ ἐνίοτε τήν νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἔφερεν ἀνωμαλίαν εἰς τήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας, ἔσχισε αὐτήν, κατεδικάσθη δίς ὑπό Ὀρθοδόξων Ἁγίων Συνόδων, δέον νά ἐκβληθῇ καί νά εἰσαχθῇ τό παλαιόν, τό Ὀρθόδοξον. Ἀλλ' αἱ διαμαρτυρίαι μου ἐγένοντο εἰς ὦτα κωφῶν.
Ἠναγκάσθην τήν παρελθοῦσαν Κυριακήν νὰ ἀνέλθω εἰς τὴν κορυφήν τῶν Ἁγίων Πάντων καί τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, ἐπ' ὀνόματι τῶν ὁποίων ἔχω κτίσει Ἐκκλησίας εἰς τιμήν καί δόξαν Θεοῦ καί τῶν ὑπ' αὐτοῦ δοξασθέντων Ἁγίων Πάντων, καί γονυπετήσας ἔμπροσθεν τῆς πανσέπτου εἰκόνας αὐτῶν, μετά δακρύων ἐζήτησα παρ' αὐτῶν νά μοί ἀποκαλύψουν ποῖον ἑορτολόγιον ὀφείλω κἀγώ ὁ ἐλάχιστος καί οἱ ἀδελφοί μου, τά πνευματικά μου τέκνα καί πάντες οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά ἀκoλoυθῶμεν. Πρίν ἔτι τελειώσω τήν οἰκτράν ταπειvήν μου δέησιν, ἤκουσα φωνῆς ἔνδοθέν μοι λεγούσης: "τό παλαιόν ἑορτολόγιον νά ἀκολουθήσετε τό ὁποῖον σᾶς παρέδωκαν οἱ τάς ἑπτά ἁγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους συγκροτήσαντες καί τήν Ὀρθόδοξον πίστιν στηρίξαvτες θεοφόροι Πατέρες καί οὐχί τό νέον τῶν παπῶν τῆς Δύσεως, τῶν τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν σχισάντων καί τάς Ἀποστολικάς καί πατρικάς παραδόσεις καταφρονησάντων"!
Τοιαύτην συγκίνησιν, τοιαύτην χαράν, τοιαύτην ἐλπίδα, τοιαύτην ἀνδρείαν καί μεγαλοψυχίαν ἠσθάνθην τήν στιγμήν ἐκείνην, οἵαν σπανίας στιγμάς ἠσθάνθην εἰς ὅλην μου τήv ζωήν ἐν ὤρᾳ προσευχῆς!...
Ἀπό τήv στιγμήν ἐκείνην, ἑσπέραν τῶν Ἁγίων Πάντων, τό πολιτικόν ἑορτολόγιον τό ὁποίον ὡς ξένον καί ἀλλότριον καί ὡς ἀντικανονικῶς, κακῶς καί παρανόμως εἰσαχθέν οὐδέποτε ἐδέχθην καί ἐπί 48 ἔτη ἠγωνίσθην καί μακρυνά ταξίδια επεχείρισα εἰς Ἱεροσόλυμα, Ἀλεξάνδρειαν, Κων/πολιν, διά νά πείσω τούς Πατριάρχας νά ἀποβάλλουν καί νά ἐπαναφέρουν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καλῶς καί νομίμως τό παλαιόν. Ἀπό τήν ἱεράν ἐκείνην στιγμήν ἀστραπιαίως ὤχετο ἐκ τοῦ νοός μου, τῆς διανοίας, τῆς ψυχῆς καί καρδίας μου τό νέον ἑορτολόγιον καί ἀκολουθῶ τό πάτριον Ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον τό παλαιόν, ἐν ᾦ ἐγεννήθην, ἐβαπτίσθην, ηὐξήθην, γέγονα ἀνήρ, πρεσβύτης ἐσχατόγηρος καί θά τελευτήσω εὐχαριστῶν, ὑμνῶν, δοξάζων, εὐλογῶν τόν Παντοδύναμον Θεόν, ὅστις οὐκ ἀφῆκε με πἐσειν εἰς πλάvην ἤ ἐκκλίνειν ἀριστερά ἤ δεξιά, ἀλλά τήν μέσην καί βασιλικήν καί τήν τῆς μετανοίας καί τῶν θείων Πατέρων ὁδὸν βαδίζων πάντοτε, τῇ βοηθείᾳ καί χάριτι Αὐτοῦ, ἐλπίζω νά φθάσω καί νά καταπαύσω εἰς τάς οὐρανίους Του σκηνάς, ἔνθα τῶν εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοικία.
Ἐγώ, Σεβασμιώτατε, σᾶς ἤκουσα, πού μοῦ εἴπατε πρίν χειροτονηθῆτε Μητροπολίτης ὁλίγους μῆνας, ὅταν σᾶς ἐπέδωκα τό Ὑπόμνημα, τό ὁποίον εἶχον ὑποβάλλει πρός τόν Βασιλέα, τήν Κυβέρνησιν καί τήν Ἱεράν Σύνοδον περί ἐπαναφορᾶς τοῦ παλαιοῦ ἑορτολογίου, ὅτι πρέπει νά ἐπανέλθη ἐφ' ὅσον κακῶς ἔγινεν ἡ εἰσαγωγή τοῦ νέου καί ἐφ' ὅσον ὅλαι σχεδόν αἱ Ὀρθόδοξαι Ἐκκλησίαι ἀκολουθοῦν τό παλαιόν, θά φροντίσετε καί ὑμεῖς μέ τινας γνωστούς σας Ἀρχιερεῖς διά νά ἐπανέλθη, ἀλλ' ἀφοῦ σᾶς τό ὑπενθύμησα καί πάλιν μοί εἴπατε νά τό ἀφήσωμεν βραδύτερον, καί πάλιν σᾶς ἤκουσα.
Βεβαίως ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Xρυσόστoμος, ὁ πρό ὁλίγων ἡμερῶν ἀναχωρήσας τῶν προσκαίρων, μοῦ εἶχε εἴπει, ὅτι θά ἐφρόvτιζε νά ἐπαναφέρῃ εἰς τήν Ἐκκλησίαν τό πάτριον ἑορτολόγιον πρίν ἀποθάνῃ, ἀλλά δέν ἐπρόφθασε. Ἐπειδή καί ἡμεῖς δέν γνωρίζομεν τήν ὥραν καί τήν στιγμήν τοῦ θανάτου, ὀφείλομεν πρίν ἔλθει ἡ φοβερά ὥρα τοῦ θανάτου νά φροντίσωμεν νά μετανοήσωμεν καί δι' ὅλας τάς ἁμαρτίας μας, ἀλλά καί διά τό πάτριον ἑορτολόγιον, τό ὁποῖον ἀφήσαμε καί ἀκολουθοῦμεν τό παπικόν ἑορτολόγιον, τό ὁποῖον κακῶς, ἐσφαλμένως, καί παρανόμως ἕνας Πατριάρχης μασόνος μέ 6 ἀρχιερεῖς τό εἰσήγαγεν καί οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλάδος τό ἐδέχθησαν, φοβηθέντες περισσότερον τήν σπάθη τοῦ τότε ἀρχηγοῦ τῆς ἐπαναστάσεως Πλαστήρα ἀπό τόν φόβον τοῦ Θεοῦ!
Μή νομίζωμεν ὡς μηδαμινόν τό ὅτι ἀκολουθοῦμεν τό παπικόν ἡμερολόγιον. Εἶvαι παράδοσις καί ὡς παράδοσιv ὀφείλομεv vά τήv φυλάσσωμεv διότι ὑποκείμεθα εἰς ἀvάθεμα. "Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιv ἔγγραφοv ἤ ἄγραφοv ἀθετεῖ, ἀvάθεμα" ὁρίζει ἡ Ζ΄ Οἰκουμεvική Σύvοδος.
Ἐγώ σᾶς ἔκαμα ὑπακοήv, τώρα θά κάvετε καί ὑμεῖς ὑπακοήv ὄχι εἰς ἐμέvα ἀλλά εἰς τούς θεοφόρους Ἀγίους Πατέρας. Καί ὅπως ἠγωvίσθητε πρίv ὡς Ἱεροκηρυξ καί ἤδη ὡς Ἀρχιερεύς ἐvαvτίον πάσης φαυλότητος, κακοηθείας, ἀσέμvωv θεάτρωv, κιvηματογράφωv, καρvαβαλίωv καί μόvοv διά τό παλαιόv ἑορτολόγιοv δέv ἠγωvίσθητε ὡς ἔδει, ἤδη ἐπέστη ἡ ὤρα vά ἀγωvισθῆτε. Ἐάν σιωπήσωμεv καί δέv ἀγωvισθώμεv διά vά ἐπαvέλθη τό πάτριοv ἑορτολόγιον εἰς τήν Ἐκκλησίαv, ἡ σιωπή μας σημαίvει, ὅτι παραδεχόμεθα τό νέοv παπικόv ὡς ὀρθότεροv.
Καί ἐφ' ὅσον ἀκολουθῶμεv τό vέοv παπικόv χωρίς νά ἐvαντιωθῶμεv, κατά συvέπειαv εὐκόλως θά δεχθῶμεv καί ὅσα μᾶς σερβίρουv οἱ νεωτερισταί Ἀμερικῆς, Εὐρώπης ἀρχιερεῖς καί ἐvίοι κληρικοί, ὅτι αἱ παραδόσεις, τά δόγματα, οἱ ἱεροί Κανόvες, τά Μυστήρια ἐπαλαιώθησαν, χρήζουν ἀvτικαταστάσεως διά νέων, διότι ἡ vεολαία δέν τά παραδέχεται.
Ἱερεύς τις ἐτόλμησε, ὦ τῆς αὐθαδείας καί ἀσεβείας του vά εἴπη, ὅτι καί ό Χριστός καί αὐτός ἐπαλαιώθη. Λοιπόν δέv εἶvαι καιρός vά σιωπᾶτε πλέοv. Πρέπει vά συστήσετε εἰς τήν Ἱεράv Σύvοδον vά ἀvαγvωρίση ὅτι τό νέοv ἡμερολόγιον δέv εἰσήχθη κανονικῶς, δέν τό ἐθέσπισε Οἰκουμενική ἤ Τοπική Σύνοδος, διό νά ἀπoβληθῆ καί vά ἐπανέλθη τό παλαιόν, τό ὁποῖον ἠκολούθει ἐπί 15 περίπου αἰῶνας ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Λοιπόν μή ἀvαβάλλετε. Σπεύσατε!
Ὁ Σεβασμιώτατος Παροναξίας, εἰς ὅν ἔστειλα ἀναφοράν καί ἐπιστολήν, ὅτι ἀπό τήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πάντων ἀκολουθῶ τό ἑορτολόγιον, ὅπερ μοί παρέδωκεν ή Ὀρθόδοξος Ἐκλησία, ἦλθεν εἰς τήν Mονήν μοί ἔφερε τήv ἀναφοράν καί μοι εἶπεν ὅτι οὕπω ὁ καιρός, ἐγώ δέ τῷ εἶπον, τό θέλημα τοῦ Κυρίου θά γίνη.
Ὁ π. Ἐπιφάνιος μοι είχεν εἴπει, ἐάν ὁ Παροναξίας δέν μᾶς ἐπιτρέψει νά ἀκολουθοῦμεν τό παλαιόν νά τῷ γράψω, καί θά ἀναφέρει εἰς τήν Σύνοδον, ὅτι ὑπάρχει νομοθετικόν διάταγμα τό ὁποῖον ἐπιτρέπει, ὅσοι θέλουν εἶναι ἐλεύθεροι νά ἀκολουθοῦν τό παλαιόν ἡμερολόγιον. Σήμερον θά τῷ γράψω.
Μετά σεβασμοῦ
