Επιστολή Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου πρός τόν Καθηγούμενον τής Ι. Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους, Γαβριήλ - Η αλήθεια τήν οποίαν κρύβουν οι Οικουμενιστές.

Ομολογεί τήν γενομένην ψευδοένωση μέ τούς παπικούς (μέ τήν άρση τής ακοινωνησίας τό 1965) καί τήν αναγκαιότητα τής επιστροφής στό πατροπαράδοτον παλαιό ημερολόγιο.

Ἐν τῇ ἐν Πάρω Ἱερὰ Κοινοβιακὴ Μονὴ Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας 
τῇ 27/9ῃ Σεπτεµβρίου 1964.

Τῷ Πανοσιολογιωτάτῳ καὶ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ καὶ συλλειτουργῷ Γαβριήλ, Καθηγουµένῳ τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου χαίρειν καὶ εὖ πράττειν.

  Ἐσωκλείστως ἀποστέλλω ὑμῖν δύο ἀντίγραφα ἐπιστολῆς µου, τῆς ὁποίας ἀποστέλλω καί ἄλλα ὅµοια ἀντίγραφα εἰς τοὺς Πανοσιωτάτους Ἡγουμένους τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἱερών Μονῶν Πάτµου, Μ. Σπηλαίου, ἁγ. Λαύρας κ.λπ. Διὰ τῆς ἐπιστολῆς μου τὴν ὁποίαν ἀφ' οὗ ἀναγνώσετε θὰ ἴδητε, ὅτι παρακαλῶ πάντας τοὺς Ἡγουµένους τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους καὶ τοὺς ἐν Ἑλλάδι, ὅπως πάντες προσέλθωσι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπη, εἰρήνη, ὁµονοία, ἑνότητι πίστεως, καὶ µιᾷ γνώµῃ ψυχῇ τε καὶ καρδίᾳ κατὰ τὸ δεύτερον δεκαήμερον ἐρχομένου Ὀκτωβρίου εἰς Ἀθήνας καὶ ἀφ' οὗ ποιήσωμεν ἀγρυπνίαν καὶ ἐν συνεχείᾳ τὴν θείαν καὶ Ἱερὰν Μυσταγωγίαν, ζητήσωµεν πρῶτον τὴν παρὰ Θεοῦ πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν εἰρήνην ὑπὲρ τοῦ σύµπαντος κόσμου, τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, δεύτερον συντάξωμεν καὶ ὑποβάλλωμεν ὑπόµνηµα εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ εἰς τὴν σεβαστὴν Κυβέρνησιν καὶ ζητήσωµεν τὴν εἰρήνην καὶ ἑνότητα τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας διὰ τῆς καταργήσεως τῆς ἀντικανονικῆς καὶ παρανόµου εἰσαγωγῆς τοῦ νέου παπικοῦ ἑορτολογίου, ἥτις διήρεσε τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος εἰς δύο ἐκκλησίας ἐναντιουµένας καὶ διαµαχοµένας, τὴν τῶν παλαιοημερολογιτῶν καὶ τὴν τῶν νεοημερολογιτῶν καὶ  τὴν ἐπαναφορὰν  τοῦ Ὀρθοδόξου παλαιοῦ ἑορτολογίου,

τὸ ὁποῖον ἐσεβάσθησαν

7 Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι καὶ διπλάσιαι τοπικαί, ἡ δὲ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία διετήρησεν ἐπὶ 19 αἰῶνας. Παρακαλῶ δι᾽ ἀγάπην Θεοῦ καὶ τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ἵδρυσε καὶ ἐθεμελίωσεν Αὐτὸς ὁ Θεάνθρωπος καὶ Φιλάνθρωπας Κύριος ἡμῶν ᾽Ι. Χριστός, καὶ οἱ Ἅγιοι  Ἀπόστολοι, οἱ Καλλίνικοι Μάρτυρες καὶ οἱ Θεοφόροι Πατέρες μὲ πολλοὺς ἀγῶνας, κόπους, ἱδρῶτας καὶ μὲ τὴν ἔκχυσιν τῶν αἱμάτων των τὴν ἐπορφύρωσαν καὶ μᾶς τὴν παρέδωκαν Καθαράν, Ἁγίαν, Ἄμωμον, ἀκηλίδωτον, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα. Δέομαι καὶ ἱκετεύω ὑμᾶς, ἀδελφὲ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὲ Γαβριήλ, καί δι᾿ ὑμῶν πάντας τοὺς ἀδελφούς, Ἡγουμένους, Πρεσβύτας καὶ μοναχοὺς Ἁγιορείτας νὰ ἀναλάβετε μετὰ πολλοῦ ζήλου, Πίστεως καὶ προθυμίας τὸν καλὸν ὑπὲρ τῆς ἑνότητος, τῆς  εἰρήνης καί τῆς διαφυλάξεως τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ἀγῶνα. Θὰ εἶναι μεγίστη ἡ εὐθύνη καὶ ἑνοχή μας, ὅταν οἱ μὲν ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας ἀγωνίζωνται, κοπιοῦν, μοχθοῦν νὰ τὴν κρημνίσουν, νὰ τὴν ξεθεμελιώσουν νὰ τὴν παραδώσουν εἰς λύκους, καὶ ἡμεῖς νὰ κοιμώμεθα ἀμέριμνοι. Ἂς μιμηθῶμεν, Σεβάσμιοι Πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τοὺς τοῦ Ἁγίου Ἀγγελικοῦ σχήματος ὁμοσχήμους Ἁγίους Πατέρας ἡμῶν, Ἀντωνίους, Εὐθυμίους, Σάββας, Θεοδοσίους, Δαμασκηνούς, Στουδίτας, οἵτινες, ὁσάκις ἔβλεπαν κίνδυνον, ἢ πόλεμον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἐγκατέλιπον τὰς ἐρήμους, τὰς Μονὰς καί ἔσπευδον ὡς καλοὶ καὶ εὐγνώμονες στρατιῶται καὶ εἰσήρχοντο εἰς τὸ στάδιον τῶν ἀγώνων καταφρονοῦντες καὶ αὐτὸν τὸν θάνατον ὑπὲρ τῆς ἀληθοῦς πίστεως καὶ γενόμενοι συμβοηθοὶ καὶ συμπολεμισταὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, Ἀρχιερέων καὶ διδασκάλων ἡμῶν Ἀθανασίων, Βασιλείων, Γρηγορίων, Χρυσοστόμων, Μεθοδίων, Ταρασίων, Νικηφόρων, Φωτίων, Παλαμάδων, ἐνίκησαν τῇ βοηθείᾳ τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ (τὴν ὁποίαν πάντοτε ἐπεκαλοῦντο) κατὰ κράτος τοὺς ἐχθρούς, τοὺς δυσσεβεῖς καὶ μιαροὺς αἱρετικούς, τοὺς λυσσώδεις λύκους, καὶ μακρὰν ἀπήλασαν τῆς Ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Τούτους ἂς μιμηθῶμεν καὶ ἡμεῖς ἀδελφοὶ καὶ εὐθαρσῶς καὶ ἀνδρείως ἂς ἀναλάβωμεν τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν καὶ ἔχοντες σύμμαχον τὸν Παντοδύναμον Θεόν, τὴν προστασίαν καὶ βοήθειαν τῆς Πανυμνήτου καὶ Πανυπεράγνου Μητρὸς Αὐτοῦ, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Πάντων τῶν Ἁγίων θὰ νικήσωμεν τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας. 

   Ἀδελφὲ π. Γαβριήλ, συγκεκινημένος συγχαίρω ὑμᾶς ἐκ καρδίας, καθὼς καὶ τὸν ἀγαπητὸν Θεόκλητον καὶ πάντας τοὺς Ἡγουμένους καὶ μοναχοὺς ἀδελφοὺς Ἁγιορείτας διὰ τὸ θάρρος, τὴν πίστιν καὶ ἀνδρείαν ἣν ἐπεδείξατε ἐσχάτως κατὰ τῆς ἐσπευσμένης, παραλόγου, ἀσυνέτου, δολίας καὶ δουλικῆς ψευδοενώσεως τοῦ Οἰκουμ. Πατριάρχου Ἀθηναγόρου μετὰ τοῦ πάπα Παύλου. Αἱ ἐπιστολαί, τὰ ἄρθρα ἐνίων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων, Θεολόγων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ἀλλὰ περισσότερον τῶν Ἁγιορειτῶν, ὡς ὅπλα κεραυνοβόλα κρατήσαντα, πτόησαν, ἐτρόμαξαν καί συνεκράτησαν τοὺς δύο κορυφαίους Ἀρχηγοὺς τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας νὰ προχωρήσουν εἰς τὰ μάταια καὶ ψυχοβλαβῆ σχέδια τὰ ὁποῖα πρὸ πολλοῦ εἶχον καταστρώσῃ. Ὁ δὲ Κύριος, ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ πάντα καὶ προνοῶν ἐπὶ πάντων καὶ περὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, ἣν ὁ ἴδιος ἐθεμελίωσε καὶ εἶπεν, ὅτι «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύουσιν αὐτῆς» μετέστρεψε καὶ ἀκύρους ἐποίησε τὰς βουλάς των. Θαρσεῖτε, θαρσεῖτε, ἀδελφοί. Ἔχοντες σύμμαχον καὶ βοηθὸν τὸν Θεόν, τίνα φοβηθησώμεθα; Ἀλλ' ἐὰν καὶ παραστῆ ἀνάγκη, ἂς θυσιασθῶμεν ὑπὲρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως. Τὶ ἄλλο γλυκύτερον, τὶ ἄλλο ὡραιότερον, ὑψηλότερον, μακαριώτερον, εὐτυχέστερον, σωτηριωδέστερον νὰ ἀποθάνῃ τις ὑπὲρ τῆς ἀληθοῦς ἡμῶν πίστεως; Ὑπὲρ τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας; Καὶ δι᾽ ὀλίγον πρόσκαιρον βάσανον καὶ κακοπάθειαν, νὰ λάβῃ ὡς ἀμοιβὴν Οὐρανῶν Βασιλείαν;!! 

     Δὲν πρέπει ἀδελφοὶ νὰ σιωπήσωμεν εἰς τὸν ἐμπαιγμὸν καὶ τὴν καταφρόνησιν ἡ ὁποία γίνεται εἰς τὴν Ἁγίαν μας ᾽Εκκλησίαν μὲ τὸ νέον παπικὸν ἡμερολόγιον, τὸ ὁποῖον εἰσήγαγεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν οὐχὶ Οἰκουμενικὴ ἢ Τοπικὴ Σύνοδος, ἀλλ’ ἕνας Πατριάρχης μασσῶνος, νεωτεριστής, περισσότερον προτεστάντης, παρὰ Ὀρθόδοξος, ὁ Μελέτιος Μεταξάκης. Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὥρισαν ἀπὸ τὴν Κυριακὴν τῆς Πεντηκοστῆς ἄχρι τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων κατάλυσιν εἰς πάντα καὶ μετὰ τὴν Κυριακὴν τῶν Ἁγίων Πάντων νηστείαν (Ἀποστολ. Διαταγ. βιβλ. Ε' κεφαλ. Κ'). Τὸ τρέχον ἔτος ἡ νηστεία τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων ἦτο ἡμέρας 13 μὲ τὸ παλαιὸν ἑορτολόγιον, μὲ τὸ νέον παπικὸν ἦτο ἡμέρας 0. Ἡ δὲ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἑλλάδος ὥρισε τριήμερον νηστείαν κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ποὺ ὁρίζουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι κατάλυσιν εἰς πάντα, καὶ κατάλυσιν εἰς πάντα τὰς ἡμέρας ποὺ ὁρίζουν νηστείαν! Τὶ σημαίνει αὐτό, σημαίνει καταφρόνησιν καὶ ἐμπαιγμόν. Ὁ Θεοκ. Ἀπόστ. Παῦλος λέγει· «εἴ τις εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλ. α’ 9). Δὲν εἶναι οὔτε ὀρθὸν οὔτε λογικὸν τὸ Οἰκουμεν. Πατριαρχεῖον καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀκολουθῇ δύο ἡμερολόγια, μὲ τὸ νέον νὰ ἀκολουθῇ τὰς ἀκινήτους ἑορτάς, καὶ μὲ τὸ παλαιὸν τὰς κινητάς, οὔτε νὰ ἑορτάζῃ τὸ Πάσχα Μάϊον, ἀλλ᾽ οὔτε ἐφ’ ὅσον τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, καὶ ὅλαι αἱ ’Ορθόδοξοι Ἐκκλησίαι, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ χιλιάδες Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων ἀκολουθοῦν καὶ ἐμμένουν εἰς τὸ παλαιόν, αὐτὴ νὰ ἀκολουθῇ τὸ νέον. Δι᾽ ὅλα αὐτὰ καὶ δι᾿ ἄλλα πολλὰ κακά, ἄτοπα, σκάνδαλα, ἔρεις, φθόνους, κατακρίσεις, συκοφαντίας ἅτινα προεξένησεν ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου παπικοῦ ἑορτολογίου, ἔχομεν καθῆκον καὶ ἱερὰν ὐποχρέωσιν ἡμεῖς οἱ μοναχοὶ καὶ ὅσοι ἄλλοι πονοῦν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐπιθυμοῦν τὴν εἰρήνην καὶ ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας, νὰ διαμαρτυρηθῶμεν, νὰ φωνάξωμεν, νὰ ζητήσωμεν τὴν ἐπαναφορὰν τοῦ ἑορτολογίου, τὴν εἰρήνην, τὴν ὁμόνοιαν τῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ λυτρωθῶμεν τῆς ἐπερχομένης ὀργῆς τοῦ Κυρίου ἥτις ταχὺ ἔρχεται ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας.

   Παρακαλῶ μόλις λάβετε τήν παροῦσαν μου γνωστοποιήσατε εἰς πάντας τοὺς Ἡγουμένους καὶ προεστῶτας τῶν Ἱ. Μονῶν καὶ Σκήτεων καὶ ἐκ μοναχῶν τοὺς λογιωτέρους καὶ θερμοτέρους εἰς τὴν πίστην καὶ ἱερὰς παραδόσεις καὶ ὁρίσατε ἡμέραν συνελεύσεως ἐν Ἀθήναις καὶ ἀπαντήσατέ μοι διὰ νὰ ποιήσω γνωστὸν εἰς τοὺς ἐν Ἑλλάδι Ἡγουμένους, ὅπως προσέλθωσι. Ὅσοι τῶν Ἡγουμένων δὲν θὰ δυνηθῶσι νὰ προσέλθωσι ἂς παραστῶσι δι᾽ ἀντιπροσώπων· συντάξατε δὲ καὶ τὸ υπόμνημα κατόπιν προσευχῆς. 

   Εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς τὸν ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν καὶ τὰς εγκαρδίους μου εὐχάς. 

Μετ᾽ ἀδελφικῆς ἀγάπης

Ἀρχιμ. Φιλόθεος 

Υ. Γ.  Μὴ βραδύνωμεν· οὐ γὰρ οἴδαμεν τὶ τέξεται ἡ ἐπιοῦσα. 


Πηγή:
https://entoytwnika1.blogspot.com/2019/03/blog-post_56.html?m=1

- Π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, 
''Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ'', 
ΕΚΔ. 2014,  ΣΕΛ. 279-283